Liefde, seks & daten op de RUG

Lieflijke filmontmoetingen. Je kent het wel: twee onbekenden met een belachelijk goed kapsel ontmoeten elkaar in de supermarkt. Hij laat zijn versleten kopie van Virginia Woolfs Naar de Vuurtoren vallen, beide bukken om het te pakken, hun vingers raken elkaar, engelen zingen: eeuwige liefde is geboren.

‘Ik denk dat iedereen diep van binnen dat supermarktmoment wil’, zegt de Duitse masterstudent journalistiek Valeska Schietinger. Op de populaire Facebookpagina RUG Confessions geeft een student zelfs toe dat ze haar eigen filmontmoeting probeert te ensceneren: ‘Ik kies mijn supermarkten op basis van de knapste jongens.’

Willen mensen Tinder gebruiken? Nee! Maar het is een noodzakelijk kwaad

Maar, zeggen studenten, de datingcultuur op de RUG gaat meer over naar rechts swipen, dan over toeval. Volgens een UKrant-Instagramquiz ontstaat slechts de helft van alle romantische connecties in het echte leven; de rest gaat via een datingapp.

‘Willen mensen Tinder gebruiken? Nee! Maar het is een noodzakelijk kwaad’, zegt de 24-jarige Britse masterstudent Benjie Beer.

Ongemakkelijk

Studenten gebruiken Tinder om vele redenen. De belangrijkste? Ongemak vermijden. Eerstejaars psychologiestudent Emma zegt dat het ontzettend ongemakkelijk zou zijn om met klasgenoten te daten. ‘Doe dat maar op Tinder. Als je slechte seks hebt met iemand uit je klas, dan zit je de rest van het jaar met hem opgescheept. Dat zou verschrikkelijk zijn.’

En offline flirten is erg moeilijk. Er zijn geen regels en het verwart iedereen. ‘Het is hier net het Wilde Westen van het daten’, beklaagt een student zich in de rij voor de UB Starbucks. Vervolgens biecht ze op dat ze gisteren laat is opgebleven om een Tindermatch met haar knappe student-assistent te krijgen.

‘Hoe dan? Hoe ontmoeten mensen elkaar? Ik wou dat ik het wist!’ verzucht een internationale PhD-student die bij het UMCG werkt. ‘Ik vond een jongen van mijn afdeling leuk en mijn vrienden moesten me twee weken pushen om alleen maar ‘hoi’ te zeggen. Het was zenuwslopend!’

Benjie kent het ongemak van flirten in het echte leven ook goed. Hij herinnert zich die keer dat hij opeens maar een stoel verwijderd was van dat knappe meisje uit de bibliotheek – wat een geluk! Hij beraamde een plan om met haar te praten. ‘Ik kocht een Twix uit de automaat. Ik ging zitten en at de helft op. Toen draaide ik me naar haar om en stotterde, “W-wjij de andere?” lacht hij. ‘Natuurlijk zei ze nee. En ik ging het niet opeten. Dus bleef die ene Twix daar tussen ons in liggen als een symbool van mijn seksuele frustratie.’

Misverstanden

Studenten gebruiken Tinder ook om misverstanden te voorkomen. In de nasleep van #MeToo zijn mensen zich bewuster van de dunne grens tussen romantiek en gluiperigheid, zegt Benjie. ‘Waar ik vroeger twee keer nadacht voordat ik iemand benaderde, doe ik het nu drie keer. Mensen zouden mijn interesse kunnen interpreteren als misplaatste mannelijke dominantie’, zegt hij schouderophalend. Wie wil die eikel nou zijn? ‘Misschien ben ik een cynische lul, maar als iemand mij in een boekenwinkel zomaar mee uit vraagt, dan zou dat mij ook ergeren. Ik zoek een boek, geen date.’

En zelfs als je al moedig genoeg bent om rechtstreeks te flirten, kunnen signalen verkeerd overkomen. Emma, die biseksueel is, vindt met andere vrouwen flirten bijzonder lastig. ‘Biseksuele en lesbische vrouwen zijn zich onbewust van de seksuele interesse van andere vrouwen’, verzucht ze.

‘We hebben een cultuur waarin een bepaalde vorm van seksuele genegenheid binnen vrouwelijke vriendschappen normaal is geworden. Heterovrouwen zeggen, “Oh mijn God, wat ben jij KNAP”, en hun vriendinnen reageren dan, “Awww, ik hou van jou”. Hoe maak ik dan duidelijk dat ik letterlijk van je hou?’ grapt ze. ‘Zelfs als ik met een vrouw op date ben en er iets seksueels gebeurt, kunnen we alsnog beide weglopen en ons afvragen “wacht, zijn wij vrienden of…?”’

Giswerk

Indiase derdejaarsstudent Kshitij Mor is het ermee eens: het lijkt erop dat hij alleen via Tinder en Grindr iemand kan ontmoeten. ‘Ik ben gay en het is veilig om ervan uit te gaan dat iedereen die ik in het echt tegenkom hetero is. Het risico om iemand te benaderen – en te beledigen – is gewoon te groot’.

Het risico om iemand te benaderen – en te beledigen – is gewoon te groot

Datingapps heffen de verwarring op. Als je op Tinder zit, is er een wederzijdse afspraak: je mag oppervlakkige oordelen vellen en dat gebeurt ook bij jou. Als je een match met iemand hebt, vervalt het moeten inschatten van iemands interesse.

‘Door apps is het risico op afwijzing of vernedering makkelijker te vermijden’, zegt Ben Shaffrey, een tweedejaarsstudent AI uit Ierland. ‘Je hoeft niet door zoveel trial-and-error heen.’

Maar is dat voor iedereen zo?

Verspilde tijd

Tinder-dates zijn voor RUG-vrouwen vaak niet meer dan verspilde tijd, die ze nooit meer terugkrijgen. Valeska downloadde Tinder als een experiment voor een journalistiek project. ‘Ugh, ik haatte het’, walgt ze. ‘Het enige wat je doet is vreemden ontmoeten. Het is verschrikkelijk.’ Wat heel leuke Whatsapp-gesprekken met Tinder-matches leken te zijn, mondden achteraf uit op dates met hele saaie gasten.

Hoe ontmoeten mensen elkaar? Ik wou dat ik het wist

En dankzij filters, facetune en goed doordachte selfies, is het in datingapps normaal om jezelf een beetje anders voor te doen dan je bent. Een veelgehoorde klacht onder haar vriendinnen is dat jongens totaal niet op hun foto’s lijken. ‘Dat is absoluut waar, je weet nooit precies hoe ze echt zijn’, bevestigt Tatenda.

In het echt zijn mensen veelal slechts een teleurstellende versie van hun online voorkomen. Volgens Tatenda kun je online elk woord minutieus afwegen; je kunt twee dagen wachten met reageren; je kunt een screenshot van een match in een groepschat delen, om samen een gevat antwoord te verzinnen. ‘In mijn ervaring kan een jongen online een vlotte en interessante babbel hebben, terwijl ik hem in het echt zie worstelen om ook maar iets te zeggen.’

Maar toch: een reeks slechte dates jaagt mensen nog niet van Tinder af. Tussen al die flapdrollen moet toch ergens een diamant te vinden zijn. Tatenda ontmoette haar meest recente ex op Tinder. ‘Tinder geeft je sterk de indruk dat je mogelijkheden eindeloos zijn, dus blijf je swipen’, zegt ze. ‘Je wil niets missen. Op alle vrouwelijke studenten zijn maar zoveel jongens.’

Niet voor iedereen

En dan is er nog de ‘andere helft’: RUG-studenten die niet op Tinder zitten. Tatenda vermoedt dat zij stiekem die ‘lieflijke filmontmoeting’ willen.

Maar de Indonesische PhD-student Tyas Dyah heeft Tinder niet links laten liggen omdat ze een hopeloze romanticus is; ze is geen datingpurist of iets dergelijks – het is voor een moslimvrouw gewoon te moeilijk om in Groningen te daten. Al is daten voor moslims in Indonesië heel gewoon.

‘Om wat voor reden dan ook denken mensen hier dat vrouwen in hijab niet mogen daten, of zelfs geen man mogen aanraken. En aangezien datingapps vooral gebruikt worden om een spannende avond te regelen, zouden mensen het extra raar vinden om een moslimvrouw op Tinder te zien’, zegt ze.

Het is gewoon te veel gedoe – er moet eerst zoveel uitgelegd worden

Tyas heeft het opgegeven om de ware tegen te komen op de RUG. Ze heeft geen zin om andermans ideeën over haar overtuiging en keuzes steeds weer te moeten ontkrachten. ‘Het is gewoon te veel gedoe – er moet eerst zoveel uitgelegd worden.’

Andere studenten bevinden zich om andere redenen buiten de datingcultuur. Filosofiestudent Lucas Kuipers – die zachtaardig, attent en grappig is – zegt dat de Tinderaanpak niet bij zijn persoonlijkheid past. ‘Ik heb onlangs de diagnose autisme gekregen’, zegt hij, ‘En terwijl het voor mij een hoop verklaart, kan het daten er moeilijker door worden. Het idee van zomaar iemand ontmoeten is mij vreemd.’

Voordat hij ergens in investeert, wil Lucas er alles over weten. Maar daten bestaat tegenwoordig uit een reeks oppervlakkige connecties. ‘Het is niet echt normaal meer om iemand eerst te leren kennen en diegene vervolgens mee uit eten te vragen. De app komt eerst. Dat is best wel vreemd.’

Wachten op de liefde

Zelfs al heeft de Tindergeneratie geen hoop meer in een ‘lieflijke filmontmoeting’, lijkt het erop dat een meerderheid van de RUG-studenten nog altijd op ware liefde wacht. Uit de UKrant-Instagramquiz blijkt dat 66 procent van de deelnemers romantiek zoekt op de universiteit.

het gebeurt nog: je maakt oogcontact, glimlacht, loopt er naartoe en stelt jezelf voor

‘Mensen willen nog steeds die traditionele ontmoeting waar ze hun vrienden over kunnen vertellen – je weet wel, in een club, in een café, in de bibliotheek’, zegt Tatenda. ‘En hoewel het niet altijd Hollywoodliefde is, gebeurt het nog steeds. Zelfs als je leven enorm digitaliseert, zal dat soort persoonlijke interactie niet veranderen; het is evolutionair: je maakt oogcontact, glimlacht, loopt er naartoe en stelt jezelf voor.’

In de week voor Valentijnsdag, heeft slechts 25 procent van de quizdeelnemers die datingapps gebruikt, überhaupt een app aangeraakt. Misschien zijn studenten tijdens de meest romantische week van het jaar eerder geneigd om offline te gaan en iemand op de ouderwetse manier te ontmoeten.

Engels