Pablo Escobark – Labrador

‘Door Pablo is ons huis veel leefbaarder geworden’

Twee jaar geleden arriveerde dit zware labradorteefje in Huize De Kromme Paal, een tienkoppig Vindicathuis in de Schildersbuurt. De mannen waren met de huisauto naar haar kennel in Langbroek gereden en verkozen haar tot hun nieuwe huisgenoot. Ze hadden al een naam voor ze daadwerkelijk een pup hadden uitgekozen. Het teefje gaat dus nu door het leven als Pablo Escobark.

Op zondagochtend om 9.00 uur gingen de mannen braaf met haar naar de puppycursus. ‘Geloof me, dat is niet winnen’, zegt Bas, een van Pablo’s baasjes. ‘Maar gelukkig heeft ze haar diploma gehaald met een dikke voldoende.’ Ook kreeg Pablo een eigen zorgverzekering mét heupdysplasiegarantie.

Op de koelkast is het uitlaatrooster geplakt. Vier keer per dag maken de mannen een ommetje met Pablo. De uitlaatshift van 13.00 uur is de grote ronde. Dan pakken de mannen de huisauto en rijden ze naar Hoogkerk om daar met Pablo over het strandje of door het bos te lopen. Bijkomend voordeel is dat daar geen drollen geraapt hoeven te worden.

Ook als het regent? Juist als het regent. ‘Daar houdt Pablo ontzettend van, helaas’, zegt Bas. En als iemand vergeet Pablo uit te laten, moet diegene een fles wijn van minstens vijf euro voor het huis inleveren. ‘Thijs moet bijvoorbeeld nog vier flessen halen.’

Brakjes

Inmiddels hoort Pablo bij het meubilair. De woonkamerdeur valt automatisch dicht door een ingenieus mechanisme met een waterflesje aan een touw. Ook laten niemand nog eten of omgevallen bierflesjes liggen. ‘Sinds Pablo er is, is ons huis veel leefbaarder geworden’, zegt Bas. ‘Als je brak op de bank ligt, komt ze altijd even bij je liggen om te knuffelen’, zegt Max. ‘Tenzij ze zelf ook wat brakjes is. Dan is ze veel luier en heeft ze constant dorst.’

Binnenkort loopt het contract met hun huidige verhuurder af. Huize De Kromme Paal is dus bezig met zoeken naar een nieuw pand. Ze hebben slechts twee voorwaarden: ze willen met z’n tienen blijven en Pablo moet mee. ‘We hebben al een huis op het oog met nog meer kamers dan dit huis. Misschien krijgt Pablo dan wel haar eigen kamer’, grinnikt Bas.

Wil je Pablo blijven volgen? Voeg haar dan toe op Facebook. Kort geleden ontdekten de mannen de inloggegevens weer, zodat ze weer wekelijks een update kunnen plaatsen over Pablo’s belevenissen.

Benjamin – Koningspython

‘Ik wilde vooral een lekkere dikke chillslang’

Voordat Maud introk in een dispuutshuis van Dizkartes, waarschuwde ze haar toekomstige huisgenoten alvast. Ze zat erover na te denken om een koningspython te kopen. Hadden ze daar problemen mee?

De meeste mensen reageren met een geschokt ‘Waarom?’ als Maud vertelt over Benjamin, haar inmiddels drie maanden oude koningspython. Ook haar huisgenoten snapten er aan het begin weinig van, maar lieten het wel toe. Op voorwaarde dat ie zoveel mogelijk in z’n terrarium blijft.

Benjamin zit verscholen tussen de planten in zijn terrarium. Pythons zijn koudbloedig, waardoor het klimaat binnen een terrarium perfect gereguleerd moet worden. Hij heeft dan ook twee huisjes in z’n terrarium staan, een aan de ‘koude’ kant en een die op een warmtemat staat.

Al sinds Maud in de dierenwinkel van haar tante werkte, was ze geïntrigeerd door reptielen en voornamelijk door slangen. ‘Een slang is meer een displaydier dan een knuffelbaar huisdier. Ik geniet ervan om het ecosysteem in orde te houden en het staat esthetisch heel mooi.’

Benjamin ziet er niet uit als een wilde koningspython. Hij heeft bepaalde genetische mutaties waardoor hij helemaal wit is. ‘Een andere optie was nog om een korenslang te kopen, maar die zijn dunner en agressiever. Ik wilde vooral een lekkere dikke chillslang.’ Benjamin is nu nog klein, maar zal over een jaar 1.50 m lang zijn. Slangen worden wel 25 jaar oud en dat realiseert Maud zich maar al te goed. ‘25 jaar is een commitment, maar ik vind dat dit beest bij me moet sterven.’

Warme tak

Gevaarlijk is Ben niet en zal hij ook niet worden. ‘Dit ras is niet groot en sterk genoeg om een mens te wurgen. Bovendien wurgt een slang alleen om te eten. Hij ziet wel dat ik nooit in hem ga passen, dus heeft hij geen interesse.’

Slangen missen het deel van de hersenen waarin emoties ontstaan. Hierdoor tonen ze geen affectie of angst. ‘Hij herkent mijn geur wel, waardoor hij bij mij rustiger is. Maar hij ziet me meer als een warme tak die hem eten geeft.’

Een huisgenoot had niet zozeer problemen met de slang, maar meer met de muizen die Benjamin eet. Een keer per week fietst ze naar Paddepoel met een plastic bakje en €1,50 om er eentje op te halen. ‘Het liefst wil ik Ben overzetten op diepvriesmuizen.’ Maar dat gaat zomaar niet. Eerst moet de python de overgang van levende muizen naar ‘pre-kill’ muizen maken. Hiervoor moet Maud zelf de muizen doden om ze vervolgens aan Benjamin te voeren.

Inmiddels zijn ook Mauds dispuutsgenoten om. Ze zien hoe Maud geniet van het spelen met Benjamin en het inrichten van haar eigen ecosysteem. Laatst zei een vriendin: ‘Ik had vooroordelen, maar nu ik ‘m zie, snap ik het, Maud. Wat is ie schattig eigenlijk.’

Luna, Watson en Crick – Afrikaanse witbuikegel en twee katten

‘Luna is vijf jaar oud, wat hoogbejaard is voor een egel’

Op de twaalfde verdieping van een flat in Paddenpoel woont Joppe (26) met z’n twee katten Watson en Crick, en z’n egeltje, Luna. In een hoek van de kamer staat een grote plastic bak met een rad erin. Opgerold als een bal zit Luna in een hoekje. ‘Ik denk dat ze nog slaapt, maar we kunnen haar wel even op schoot nemen in een dekentje. Dan wordt ze vanzelf wakker.’

Eerst woonde Joppe op de University College Campus, waar huisdieren niet toegestaan zijn. Toen hij twee jaar geleden verhuisde, trok hij in dit appartement van zijn ouders. Maar Joppe had geen zin om helemaal alleen te gaan wonen in het ruime appartement en ging op zoek naar de perfecte huisgenoot.

‘Een egel heeft alle karaktereigenschappen die bij mij passen. Het zijn solitaire dieren die houden van rust en warmte, waardoor je ze goed op schoot kunt nemen. Ook zijn het nachtdieren. Ideaal voor mij, want ze komen dus tot leven als ik ’s avonds thuis kom van de faculteit.

Luna eet egelvoer, wat hoofdzakelijk bestaat uit noten, kattenvoer en gedroogde garnalen, maar haar lievelingseten bij uitstek is een gedroogd meelwormpje. Ze is ‘redelijk zindelijk’ en doet haar behoefte meestal netjes op de kranten in haar hok. Het nadeel aan een omnivoor huisdier is alleen dat haar ontlasting een meer penetrante geur heeft dan die van een knaagdier.

Aaibaar

Inmiddels is Luna wakker en komt haar kopje tevoorschijn. Ook gaan haar stekels naar achter staan, waardoor ze ineens veel aaibaarder is. Waggelend loopt ze over Joppes schoot. ‘Luna is vijf jaar oud, wat hoogbejaard is voor een egel. Dat waggelen komt denk ik door het hedgehogsyndroom, een ouderdomsziekte voor egels.’

Luna was gezellig om mee te knuffelen op de bank, maar Joppe wilde toch graag wat meer leven in de brouwerij, dus ging hij op zoek naar een kat. De eigenaren van het nestje dat hij vond wilden er zo snel mogelijk vanaf, dus voor hij het wist had hij ineens twee kittens van acht weken oud. Hij vernoemde ze naar de ontdekkers van het DNA, James Watson en Francis Crick.

Het was wel even schrikken voor de kittens toen ze ontdekten met wie zij de woonkamer moesten delen. Wat was dat wandelende speldenkussen daar op het kleed? Ze tikten met hun pootjes ertegenaan en leerden al snel dat dat weinig effect had en bovendien akelig aanvoelde. Sindsdien leven de drie dieren harmonieus in het flatje van Joppe.