Met toenemende angst en wanhoop zoeken honderden vooral buitenlandse studenten naar een kamer in Groningen. Veeleisend zijn deze studenten niet. Een dak boven het hoofd, toegang tot een douche en een bed om in te slapen zijn al voldoende. En dan bij voorkeur zonder afgezet te worden. Helaas lijkt de stad zelfs in zulke alleszins redelijke basisbehoeftes deze nieuwkomers niet te kunnen voorzien.
De Rijksuniversiteit Groningen wil almaar meer internationale studenten naar Groningen halen. Men streeft naar een aandeel van 30 procent aan buitenlandse studenten binnen de Groningse studentenpopulatie. Dit draagt bij aan de groei van de universiteit, de versterking van haar financiële positie en de verbetering van de positie op ranglijsten, die internationalisering vaak als één van hun criteria hebben.
Nieuwe perspectieven
Internationalisering is vanzelfsprekend geen kwaad iets. Juist buitenlandse studenten brengen nieuwe perspectieven met zich mee en dragen bij aan de openheid en pluriformiteit van de universiteit en stad Groningen. Derhalve zouden zij van harte verwelkomd moeten worden.
De pijnlijke realiteit is dat de stad dit niet aan lijkt te kunnen. Vorig jaar al was er sprake van een tekort aan woonruimte met alle gevolgen van dien. Toch probeert de universiteit juist steeds meer buitenlandse studenten naar Groningen te halen, om zo verder te kunnen groeien.
Deze studenten, hierheen gelokt met mooie beloftes, worden echter in de steek gelaten, zodra hun inschrijving voltooid is en ze zo hun bijdrage aan de prestige en de financiële inkomsten van de universiteit voldaan hebben.
Incompetentie
Zelfs als de universiteit vervolgens iets wil doen, getuigt dat plan van pure incompetentie. De universiteit biedt deze studenten tentenkampen en containerwoningen, die trouwens pas in oktober gereed zullen zijn, zonder huurbescherming en tegen excessieve prijzen.
Dromend van toponderwijs en een onvergetelijke tijd in één van de mooiste steden van Nederland, hebben deze studenten zich ingeschreven en het collegegeld betaald. De zomer bracht echter een ruw einde aan deze droom. De realiteit bestaat namelijk uit tentenkampen en zelfs de noodzaak tot overnachten onder bruggen of in het Noorderplantsoen.
Het begin van hun studietijd zal niet bestaan uit het in koortsachtig enthousiasme doorbladeren van de nieuwe studieboeken, het maken van nieuwe vrienden en het ontdekken van Groningen. In plaats daarvan zullen zij met slaaptekort en rugpijn van de harde ondergrond van het Noorderplantsoen hun zoektocht naar een woonruimte voortzetten, manoeuvrerende door de Scylla en Charybdis van louche kamerverhuurders en oplichters.
Afzetters en oplichters
De situatie is relatief simpel. Er is een kamertekort. De Groningse woningmarkt wordt overspoeld door afzetters en oplichters. Buitenlandse studenten hebben geen affiniteit met de Nederlandse woningmarkt en kunnen dus moeilijk inschatten wat wel of niet normaal is.
En toch blijft de universiteit maar doorgaan met het aantrekken van deze studenten zonder ze voldoende te begeleiden in het zoeken van een kamer, zodoende deze studenten in de armen van oplichters leidend. In hoeverre dit handelen van de universiteit als crimineel beoordeeld kan worden, laat ik aan anderen over. Schofterig is het in ieder geval.
Waarheid
Als student aan deze universiteit, als inwoner van deze mooie stad, schaam ik me dat nieuwkomers op zo’n wijze aan hun studietijd in Groningen moeten beginnen. Daarom roep ik de universiteit op om de waarheid onder ogen te zien en echt iets te doen aan de woningnood onder voornamelijk buitenlandse studenten.
De universiteit heeft ze hierheen gehaald, dus de universiteit dient ze te helpen. Kom met echte maatregelen om te voorkomen dat zo’n crisis in de toekomst weer zal plaatsvinden en bied de huidige slachtoffers van het universiteitsbeleid betaalbare of zelfs gratis noodopvang.
Ook de buitenlandse student verdient bed, bad en brood.
Gijs Altena is student en volgt de researchmaster Literary and Cultural Studies