Het afschaffen of versoepelen van het bsa klinkt als een supersympathiek plan maar is dat absoluut niet, betoogt columnist Casper Albers.
Minister Dijkgraaf komt met het plan om het bindend studieadvies af te schaffen of op z’n minst flink te versoepelen. Dit vanwege geluiden vanuit studentenbonden dat het bsa studenten stress oplevert. De huidige generatie studenten heeft al genoeg redenen – van huizenmarkt tot klimaatopwarming – om gestrest te zijn, dus dit klinkt als een supersympathiek plan.
Met net als met andere sympathiek klinkende politieke plannen zoals btw- of algehele belastingverlaging zit er een onsympathieke, en niet benoemde, keerzijde aan het verhaal. Als je als overheid minder belasting int, kan je minder geld uitgeven aan zaken als armoedebestrijding, klimaat of defensie.
En ook bij deze voornemens zit een keerzijde: de druk op opleidingen en docenten wordt nog groter. Collegegeld is niet kostendekkend voor een opleiding. Niet eens bijna.
Voor elke student krijgt de universiteit bovenop de dik tweeduizend euro collegegeld nog zo’n zes- tot achttienduizend euro bijdrage van het ministerie. Maar dat doet de overheid alleen voor de nominale studieduur: doorgaans dus drie jaar per bachelor en een per master.
Het tegengaan van stress is prima, maar niet als je die naar een andere groep verplaatst
Voor een student die vier jaar over de studie doet – wat in lijn is met het bsa van 45 punten per jaar – moet de RUG dus een jaar grotendeels zelf betalen. En studenten die er nog langer over doen, kosten nog meer. En dat geldt niet alleen voor trage(re) studenten, maar ook voor studenten die na het eerste jaar besluiten een nieuwe opleiding te doen en daarom vier jaar over een bachelor doen.
De vaste lezer van UKrant zal niet ontgaan zijn dat de RUG, net als andere universiteiten en hogescholen, enige moeite heeft om rond te komen, zeker nu alles duurder is. De werkdruk onder docenten is gigantisch om de simpele reden dat er geen geld is om meer mensen in te huren.
Deze bsa-opschorting zorgt voor nog meer onderwijstaken als nakijkwerk, maar niet voor meer geld om docenten in te huren. Het tegengaan van stress bij studenten is prima, maar niet als je de stress alleen maar naar een andere groep verplaatst.
Elke generatie heeft dingen die voor de wind gaan en tegenwind
Daarnaast is enige mate van stress gezond en van alle tijden. Het is niet zo dat de huidige generatie studenten een pure pechgeneratie is. Elke generatie heeft dingen die voor de wind gaan en tegenwind. Tien jaar geleden was de werkloosheid het dubbele van nu; daarmee vergeleken hebben we nu een gelukgeneratie.
Dertig jaar geleden moesten mannelijke studenten in militaire dienst als ze hun propedeuse niet in twee jaar haalden; je moest niet alleen stoppen met je studie maar ook het leger in. Dat studieadvies was veel bindender dan het huidige waarbij je ongestraft – en met flinke overheidssubsidie – een kwart van je vakken kan verknallen.
Als dat niet lukt om redenen buiten je schuld, zijn er hardheidsclausules. En als die redenen er niet zijn en je blijft toch onder die 45 ECTS, dan zegt dat wellicht iets over jouw kwaliteiten als student aan de academie.
Dat de overheid liever die zes- tot achttienduizend in armoedebestrijding, klimaat of defensie steekt dan in jou, heb je dan toch echt aan jezelf te wijten.
CASPER ALBERS