Het ego van columnist Gerrit Breeuwsma kreeg bij de kassa van een Franse Intermarché een enorme boost. ‘Il est à Brignoles.’
‘Sjorskloenie, sjorskloenie…’
In de Intermarché van Brignoles, ergens in de Provence, leg ik mijn boodschappen op de band als er onder de kassadames enige commotie ontstaat die mij aanvankelijk ontgaat, verdiept als ik ben in mijn aankopen.
Een selectie Franse stinkkazen, die straks een hardnekkig odeur achterlaten in onze voiture de voyage. Een potje loeidure honing, eveneens vanwege mijn vrouw, kennelijk van speciale lokale bijen die in luxueuze korven hun vloeibare goud achterlaten. Altijd iets met lavande, al zal mijn vrouw, eenmaal weer thuis, steevast opmerken dat ze eigenlijk helemaal niet van de geur van lavendel houdt.
‘Was will das Weib?’, vroeg Sigmund Freud zich aan het eind van zijn leven af. Hij wist het niet. In zijn algemeenheid zou ik het ook niet weten, maar die van mij wil veel te dure honing met de geur van lavendel. Dat is wat ik ervan weet. Vraag me niet waarom.
Voor mezelf leg ik een flinke hoeveelheid rode en witte wijnen op de band. Om mee te nemen naar huis, zeg ik vergoelijkend tegen mijn vrouw, om aan het eind van de vakantie dan toch weer te moeten vaststellen dat de meeste leeg zijn.
Voor mezelf leg ik een flinke hoeveelheid rode en witte wijnen op de band
Dan zie ik dat mijn vrouw inmiddels de volle aandacht heeft van de kassadames. Nog steeds gaat het over ‘sjorskloenie’, maar hoewel er best wat residuen van het middelbare schoolfrans in ons brein rondspoken, treffen wij geen ‘sjorskloenie’ aan in ons mentale dictionnaire.
Ondertussen begeef ik mij richting het pinapparaat om zo de uitgestalde etenswaren legaal tot de mijne te maken. Dan richt de aandacht van de dames zich ineens op mij! Omdat ik daar wat verlegen mee ben, reageert een andere klant, die het tafereeltje al een tijdje heeft aanschouwd, met: ‘Sjorskloenie, tu ressemblez à sjorskloenie … il est à Brignoles.’
Dan valt het spreekwoordelijke kwartje: George Clooney! De dames achter de kassa moeten op zijn minst een milliseconde rekening gehouden hebben met de mogelijkheid dat de beroemde acteur en liefhebber van Nespresso George Clooney hun Intermarché bezocht. Het drong plotseling tot me door dat ik het was die met mijn voorkomen deze kleine kortsluiting in de hersenen van de dames had veroorzaakt.
Een heerlijk moment. Onwillekeurig rechtte ik mijn rug, besloot mijn haar voortaan korter te knippen, een baardje te laten staan en toverde een brede acteursglimlach op mijn gezicht.
O Brother, Where Art Thou? Nou, in Brignoles natuurlijk.
Een heerlijk moment en ik toverde een brede acteursglimlach op mijn gezicht
In ons fraaie vakantiehuis leerde internet ons snel dat George en zijn beeldschone vrouw Amal in 2021 in Brignoles een landgoed van zo’n 170 hectare hebben gekocht. Daarop staat een achttiende-eeuws landhuis dat zo’n 8 miljoen moet hebben gekost, voorzien van tennisbaan en zwembad, omgeven door olijfboomgaard, lavendelveld en een wijngaard!
Lopend door Brignoles zou u zo George Clooney tegen het lijf kunnen lopen, laat het bureau de tourisme trots weten. Ja, of zijn vermeende look-a-like!
De rest van ons verblijf loop ik met een fors naar boven afgerond zelfbeeld door de Provence, hopend op een volgend moment van herkenning als George Clooney. Helaas is het niet tot een tweede persoonsverwisseling gekomen.
Inmiddels zijn we weer thuis, op ons bescheiden ‘landgoed’ van 1,2 hectare, met een flinke vijver, maar zonder zwembad, laat staan een eigen wijngaard, een en ander weggemoffeld onder een dikke deken van vijftig tinten grijs in plaats van een gulle Provençaalse zon.
Ik probeer houvast te vinden in de woorden van Exodus 20 vers 17: gij zult niet begeren uws naastens huis; gij zult niet begeren uws naastens vrouw.
Mijn vrouw heeft gelukkig toegezegd dat ze me nog een tijdje George Clooney blijft noemen.
Nou ja, sjorskloenie.
GERRIT BREEUWSMA