Elke dag vraagt de redactie van de UK zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe? Daarom een wekelijks kijkje achter de schermen.
Twee jaar geleden hield de UK een peiling onder RUG-medewerkers en -studenten over Zwarte Piet. Moet die zwart zijn, of smurfblauw, in regenboogkleuren, met roetvegen? Ruim de helft van de ondervraagden was toen voor het handhaven van Sints knecht in traditionele vorm. Zwart dus.
Vorige week hebben we opnieuw zo’n peiling gedaan. We waren benieuwd of de afgelopen twee jaar binnen de RUG sprake is geweest van een verschuiving of juist van een verharding. Of dat alles bij het oude is gebleven.
Die peiling was een kopie van twee jaar geleden: dezelfde vragen, dezelfde spreiding over faculteiten en RUG-gebouwen, dezelfde hoeveelheid bereikte respondenten (honderd) en die weer naar rato verdeeld over Nederlanders en internationals (in het buitenland wordt heel anders – veel kritischer – over Zwarte Piet gedacht dan wij in Nederland doen).
Er bleek het een en ander veranderd. De voorstanders van toen zijn kennelijk gaan twijfelen of zelfs overgestapt. Toen was de helft dus voor de traditionele Piet, nu nog een derde. Nogal een verschil.
Iemand die zichzelf lange tijd vrolijk en vol goede bedoelingen in een pietenpak hees om anderen te vermaken, schreef naar aanleiding van de UK-peiling: ‘Hoe vervelend is het dat mensen jou te pas en te onpas beschuldigen van discriminatie.’
Een andere reactie, van een tegenstander: ‘Gewoon even aanpassen die universitaire Piet; kleine moeite, groot plezier. Met ieder jaar dat de RUG hier langer over twijfelt, laat ze zich meer kennen als conservatieve plattelandsuniversiteit in plaats van een moderne en internationaal georiënteerde organisatie.’
Denk ervan wat u wilt.
We kregen ook te horen: ‘Wat zeggen die cijfers die jullie hebben gepubliceerd eigenlijk? Er zijn honderd mensen bevraagd op een RUG-bevolking van 37.000. Zo’n enquête kun je bij lange na niet representatief noemen.’
Dat is waar. Maar het was geen enquête. Een enquête moet voldoen – wil je een betrouwbaar beeld geven – aan allerlei eisen (verhouding man/vrouw, leeftijd, achtergrond, sociaaleconomische status, ras, geloof, postcode enzovoort enzovoort). Dat hebben we inderdaad niet gedaan. Het was een peiling, een exitpoll, een snapshot zo u wilt.
Net zo’n snapshot als we twee jaar geleden maakten, op basis van dezelfde (ik geef toe: ietwat simpele) methodiek. En daarom als ‘signaal’ wel redelijk betrouwbaar.
Ik proefde in de kritiek iets van: die UK-journalisten zijn zelf natuurlijk tegen de traditionele Zwarte Piet. Daarom komen ze met zo’n flutpeiling.
Op de redactie is ook en opnieuw gediscussieerd of Zwarte Piet nog van deze tijd is, net zoals op heel veel plekken in Nederland en net zoals bij heel veel koffieautomaten op de RUG. En ja, er zijn verklaard tegenstanders op de redactie. En ja, er zijn voorstanders. En er zijn twijfelaars die het niet zo goed weten (onder wie ik, ik durf dat best toe te geven).
Eigenlijk, zo luidt de conclusie, blijkt de peiling die we op de universiteit hebben gedaan niet heel veel anders dan de stemming op de redactie.
Dan denk ik: een mooie afspiegeling.
Rob Siebelink, hoofdredacteur