Waar is de befaamde commissie Rompslomp gebleven, vraagt columnist Dirk-Jan Scheffers zich af. Want de werkdruk op de uni kan omlaag door minder administratieve wissewasjes.
Onlangs kreeg ik mail die eigenlijk niet voor mij bedoeld was, maar voor mijn voornaamgenoot die, net als ik, directeur van ons onderzoeksinstituut is. Mijn voornaamgenoot, met wie ik ook nog de eerste letter van de achternaam deel, is de wetenschappelijk directeur, en ik ben de onderwijsdirecteur.
Zo’n vergissing wordt makkelijk gemaakt, dit was zeker niet de eerste keer dat een van ons mail kreeg die eigenlijk voor de ander bedoeld was. In dit geval kon ik ook nog het in het bericht verzochte klusje klaren, wat hem tijd bespaarde. Omdat we het allemaal druk hebben, kwam dat goed uit.
Dat academici veel werken wordt regelmatig bevestigd. ScienceGuide constateerde afgelopen juni, op basis van een eigen enquête, dat de gemiddelde academicus 48 uur per week werkt. Zonder de totale hoeveelheid ‘echt’ werk te willen bagatelliseren, zijn er ook veel administratieve wissewasjes die tijd kosten en die voor veel wetenschappelijk personeel het werkplezier vergallen.
Er zijn veel administratieve wissewasjes die voor wetenschappelijk personeel het werkplezier vergallen
Jaren geleden heeft de universiteit dit onderkend en de universitaire commissie Rompslomp ingesteld. Inspiratie kwam onder andere uit een zeer leesbaar FSE-rapport getiteld ‘Administratitis’.
Deze commissie Rompslomp maakte plannen die een mengeling waren van goede ideeën, die niet of slechts deels zijn opgevolgd, en wensdenken. Zo schreef ze in 2019: ‘Een aantal van de meest ergerniswekkende administratieve processen lijkt aanzienlijk vergemakkelijkt te worden met de introductie van AFAS binnen het project BP2020.’
Dat pakte toch iets anders uit. Maar het idee om een taak pas in te voeren als er uren voor waren of een andere taak geschrapt zou worden, was zeer zinvol, net als het idee om mensen die reizen voor het werk niet elk bonnetje voor een kop koffie te laten fotograferen maar een dagvergoeding te geven. De problemen met AFAS en daarna corona hebben dit project op een – zo lijkt het – heel laag pitje gezet.
Wij Groningers moeten ons niet mengen in het hr-beleid van Tilburg, Leiden of Utrecht
Terug naar de mail. Als een Nederlandse universiteit een hoogleraar wil benoemen, vraagt deze universiteit advies over de te benoemen persoon aan alle zusterfaculteiten. Dit is een formaliteit – het is nadrukkelijk niet de bedoeling dat dat advies negatief is.
Ik heb ooit gehoord van één geval waarbij het advies niet juichend positief was, dat leidde tot gedonder en scheve gezichten en natuurlijk ging de benoeming gewoon door. Wij Groningers moeten ons niet mengen in het hr-beleid van Tilburg, Leiden of Utrecht; vice versa zou dat ook niet gewaardeerd worden.
Als er nadrukkelijk voor een persoon gewaarschuwd moet worden, zijn daar andere kanalen en procedures voor. Kortom, deze klus is een zinloos reliek uit vervlogen tijden, op de schroothoop ermee. Als academici die vinden dat ze veel werken, zouden we wel eens kritischer mogen zijn op wat we zelf kunnen schrappen om daar wat aan te doen.
Hoog tijd voor een herwaardering van de commissie Rompslomp.
DIRK-JAN SCHEFFERS