Bewoners Esdoornflat moeten woensdag weg zijn
Deze studenten zijn straks dakloos
Zeg hallo tegen de toekomstige daklozen van Groningen: de strijdvaardige Peruaan die bereid is om op een bankje te slapen; de onverstoorbare Egyptenaar die zes keer in een maand is verhuisd en bijna elk hostel in de stad heeft uitgeprobeerd; de wanhopige Georgiër die het gevoel heeft dat de universiteit en de stad niet naar hem omkijken. Ze wonen allemaal in de Esdoornflat – maar niet lang meer.
De Esdoornflat is een van de drie noodopvanglocaties die de universiteit, de gemeente en woningcorporaties hebben geopend om het Groningse kamertekort op te vangen. Het complex opende begin augustus zijn deuren en was meteen een hit onder internationale studenten die naar de stad kwamen zonder dat ze een vast onderkomen hadden.
De optie was zelfs zo populair dat de 120 privékamers sinds ze beschikbaar kwamen doorlopend bezet zijn geweest. Maar komende woensdag moeten de studenten hun kamers verlaten, of ze het nou willen of niet. Het gebouw wordt gerenoveerd.
Makelaars zeiden tegen me dat het onmogelijk is een kamer te vinden en dat ik het beter kan opgeven
Scheikundestudent Herchel
Wethouder Roeland van der Schaaf liet vorige week tijdens de gemeenteraadsvergadering weten dat mensen altijd nog in de noodopvang aan de Metaallaan terecht kunnen als ze nog geen eigen plek hebben gevonden. De voormalige school blijft zo lang als nodig is open, zei hij.
Maar veel studenten vinden het geen prettig idee om een slaapzaal te moeten delen met snurkende vreemden. Ze zijn boos. Veel van hen zijn bang. Anderen zijn gewoon gestrest door de voortdurende onzekerheid. En dat heeft z’n effect op hun studieprestaties, gezondheid en gevoel van welzijn.
Eén grote loterij
‘Het eerste wat ik elke ochtend doe is allerlei websites checken of er een kamer vrij is. Maar er is helemaal niks beschikbaar’, zegt scheikundestudent Herchel.
Waar de meeste mensen de dag beginnen met het bekijken van hun Instagram of de nieuwste grappige filmpjes op YouTube, zoekt Herchel de site van de SSH op – zonder veel verwachtingen. ‘Kamernet is gewoon één grote loterij. Andere makelaars zeiden zelfs tegen me dat het onmogelijk is om een kamer te vinden en dat ik het beter kan opgeven. Ik heb een budget van vijfhonderd euro, maar dan nog zeggen ze dat ik mazzel heb als ik überhaupt iets kan bezichtigen.’
Shivom en Ritu zuchten en knikken instemmend. De drie Indiase studenten zitten in de keuken die ze delen met twaalf andere huurders. Het is een van hun laatste nachten in de Esdoornflat en de kans dat ze nog een dak boven hun hoofd vinden, is klein.
Ritu sliep twee weken in een hostel voor ze haar intrek nam in haar huidige kamer. Ze zat eerst kort in The Village, maar vond het daar maar niks, met zoveel vreemden om zich heen. Nu staat ze voor een moeilijke keuze: teruggaan naar het hostel of de Metaallaan proberen. ‘Ik wist dat er hier kamernood was, maar ik had geen idee dat het zo erg was.’
We hebben veel geld betaald om hier te komen, we kunnen niet zomaar opgeven. Ik slaap nog liever op straat
Informaticastudent Shivom
Shivom, die informatica studeert, vindt het lastig om zich op zijn studie te concentreren. Hij heeft al een aantal colleges gemist en opdrachten niet ingeleverd, omdat hij zo druk is met bezichtigingen. ‘Ik kan mijn familie niet vertellen hoe erg het hier is. Dan zouden ze maar ongerust worden.’
Voor Indiase studenten is uit een koffer leven hun enige optie. Ze kunnen niet aan het einde van de dag teruggaan naar hun ouders, zoals Nederlandse studenten. ‘Het is afzien, maar we geven niet op. We hebben meer dan tienduizend euro betaald om hier te komen, dus we kunnen niet zomaar de handdoek in de ring gooien. Dan slaap ik nog liever op straat’, zegt Shivom.
Huizenbemiddelaars kunnen makkelijk misbruik maken van de wanhoop van dakloze internationale studenten. Daar is de RUG medeverantwoordelijk voor, vinden de drie vrienden. Huisbazen weten dat ze al hun geld op tafel zullen leggen om maar niet op straat terecht te komen. Ze gooien wat ideeën op: ‘Wat als we gewoon de universiteit bestormen en daar ons kamp opslaan? Dan kan de RUG ons huis zijn en de stad onze campus.’
Berg papierwerk
De Roemeense psychologiestudent Gabriela en haar vriend Vlad zijn het grootste deel van de dag bezig om verhuurders en bemiddelaars te benaderen. Ze hebben meer dan zeventig berichten verstuurd. ‘We krijgen bijna nooit antwoord. En als we wel een reactie krijgen, zeggen ze dat de kamer alleen voor Nederlandse studenten is’, zucht Vlad.
En wanneer het stel dan eens een keer uitgenodigd wordt voor een bezichtiging, zegt Vlad, wordt om een enorme berg papierwerk gevraagd die aantoont wat hun inkomen is. ‘Ik heb het idee dat Nederlandse studenten veel makkelijk een kamer krijgen.’
Het stel heeft geen plannen voor wat ze na 9 oktober gaan doen, behalve dan misschien bij vrienden logeren. Ze hebben al weinig spullen: ze delen zelfs een kom, omdat ze geen ruimte hebben om servies op te bergen. Ze hopen dat een bezichtiging iets oplevert voor ze weg moeten uit de Esdoornflat. ‘We moeten het maar gewoon blijven proberen en zien wat het oplevert.’