De student die zeeslakken telt
Door Paulien Plat
By Paulien Plat
Al sinds zijn jeugd is Verboom geïntrigeerd door slakken en schelpen. ‘Ik heb daar dus een vrij aardige kennis over’, zegt hij. Dat kwam goed uit toen er vanuit de RUG in samenwerking met Naturalis en Stichting Anemoon een internationaal onderzoeksteam werd samengesteld om de mariene biodiversiteit van Bonaire te onderzoeken. ‘In dat team keek nog niemand naar weekdieren, dus ben ik uitgenodigd.’
‘Een heel mooie ervaring’, blikt hij terug op de afgelopen drie weken. Verboom werd op pad gestuurd om slakken te tellen die koraal eten, zoals de Coralliophila en de Cyphoma, in het Nederlands ‘flamingotong’ genoemd.
Daarnaast ging hij aan de slag om een lijst samen te stellen van alle weekdieren die in de wateren rond het eiland voorkomen. ‘Daarvoor heb ik tijdens bijna elke duik die ik heb gemaakt wat zand verzameld, ongeveer tweehonderd gram.’ Nu hij weer thuis is gaat hij onderzoeken welke schelpen er allemaal inzitten.
Tas vol zand
Het was nog een uitdaging om het zand mee naar Groningen te krijgen. ‘In het vliegtuig mochten we 23 kilo meenemen, en ik had een tas vol duikspullen’, vertelt Verboom. ‘Maar op de terugweg had ik twintig zakjes zand bij me en was mijn tas veel te zwaar.’ Dus dumpte hij de duikspullen en kwam terug met een lading zand.
Hij maakte zo’n dertig duiken op Bonaire; elke dag twee keer. Dan ging hij na hoeveel slakken er op een bepaalde plek waren en keek welke koralen ze aten. ‘Het is vooral heel veel tellen geweest.’
Soms ging hij ‘s nachts nog een derde keer. ‘Dan heb je andere dieren die weer zichtbaar worden, en zo krijg je een totaalbeeld van de weekdieren in het gebied’, legt hij uit. Sommige zeeslakken zijn bovendien nachtdieren, zodat de duiken in het donker inzicht boden in welke koralen de dieren eten.
Hoge golven
Het team probeerde rondom het hele eiland te duiken. ‘Er wordt op Bonaire heel veel gedoken, maar bijna iedereen gaat aan de westkant: daar zijn strandjes en een mooi rif dat vlakbij het strand ligt’, zegt Verboom.
De onderzoekers gingen ook aan de oostkant het water in, waar puntige rotsen zijn en de zee ruig is. ‘Golven van dik een meter sloegen tegen ons aan’, vertelt hij. Daar spotte het team schildpadden en twee verschillende haaien. ‘Dat was wel tof, ja.’
Expeditieleider Bert Hoeksema, bijzonder hoogleraar biologie aan de RUG, had al eerder met een student onderzoek gedaan naar dezelfde slakken, maar dan op Curaçao. ‘Maar eigenlijk was op Bonaire nog nooit gekeken naar deze slakken en of ze een serieuze invloed hebben op de gezondheid van koraal’, zegt Verboom.
Hoewel de officiële resultaten nog niet zijn uitgewerkt, kan hij al wel een tipje van de sluier oplichten. ‘Ik kan voorzichtig zeggen dat de dieren geen bedreiging vormen voor het koraal.’ En dat is mooi, vindt hij, want vergeleken met de rest van de wereld gaat het nog best goed met het koraal op Bonaire.