Universitair hoofddocent Danielle Jansen staat op nummer 14 van de kandidatenlijst van Pieter Omtzigts nieuwe partij Nieuw Sociaal Contract (NSC). Waarom wil ze de politiek in en wat verwacht ze te kunnen betekenen? UKrant sprak met haar.
U bent nu nog universitair hoofddocent en onderzoeker op het gebied van zorgsystemen en organisatie van de zorg voor kinderen en adolescenten. Hoe bent u op plek 14 van de NSC-lijst terechtgekomen?
‘Ruim een jaar geleden werd ik gemaild door een medewerker van Pieter Omtzigt, met de vraag of zij mij mocht interviewen, omdat Pieter wilde weten hoe we de gezondheidszorg kunnen verbeteren. Na twee heel leuke interviews werd ik gevraagd om mee te praten in een expertgroep die Pieter zou helpen met zorgkwesties. Ik kwam erachter dat ik toch wel veel expertise in huis had om een bijdrage te leveren. We hebben ons toen in een aantal thema’s vastgebeten en stukken geschreven. Dat vond ik heel leuk.’
‘Toen het kabinet was gevallen, wist ik dat Pieter erover nadacht om een eigen partij op te richten. Ik was op vakantie en toen belde hij of ik zou willen solliciteren voor de mogelijke lijst. Toen kon ik er twee weken in alle rust over nadenken en het met mijn gezin bespreken, want dat is natuurlijk niet niks. Uiteindelijk was ik er eigenlijk vrij snel over uit.’
Er waren meer dan 2400 aanmeldingen; hoe ging dat selectieproces?
‘Ik heb hetzelfde proces als iedereen moeten doorlopen. Het was ook iedere keer spannend voor mij: ben ik wel degene die ze zoeken? Ik was natuurlijk niet de enige met kennis over de zorg die zich had aangemeld. Ik moest twee sollicitatiegesprekken doorlopen, waar ik beide keren een goed gevoel over had. Dat komt denk ik omdat ik mezelf was en kon laten zien wat ik in huis heb en hoe ik te werk ga. Het voelde niet of ik me in rare bochten moest wringen, ik kon gewoon mezelf laten zien. Dat gaf me rust. Na de laatste ronde, waar ik alle kandidaten ook ontmoet heb, werd ik ’s avonds gebeld dat ik deze plek kreeg, dat vond ik echt geweldig.’
Als de recente peilingen kloppen, krijgt u een zetel in de Tweede Kamer. Wat zijn uw ambities?
‘Er kan natuurlijk nog van alles gebeuren, maar ik ga er toch wel vanuit dat ik daar inderdaad terecht kom. Wat ik soms teleurstellend vind in het onderzoek, is dat veel praktische implicaties niet worden doorgevoerd nadat wij adviezen opstellen. In de politiek moet alles veel concreter – je wil weten hoe je dingen nú moet aanpakken, daarmee wil ik echt verschil gaan maken. Ik wil moeilijkheden in de gezondheidszorg aanpakken. Onder andere op het gebied van sociaaleconomische gezondheidsverschillen, maar ook wat betreft investeren in preventie en het verbeteren van de jeugdzorg.’
U kunt dan niet meer verder in uw huidige functie. Hoe vindt u het om het academische leven achter te laten?
‘Dat vind ik zeker jammer. Ik loop altijd op te scheppen dat ik de leukste baan van allemaal heb. Als deze kans nu niet langsgekomen was, dan had ik met veel plezier dit werk nog jaren kunnen doen. Want de combinatie van lesgeven en onderzoek doen op een thema waar mijn hart naar uitgaat, dat vind ik hartstikke leuk.’
‘Ik vind het jammer dat ik daarvan weg ga, maar het feit dat het zo’n radicale omslag is, maakt het denk ik wel iets makkelijker. Ik ken hier ook veel mensen die onderzoek doen naar bijvoorbeeld de jeugdzorg, dus ik denk dat ik veel collega’s ook nog tegen zal komen in mijn nieuwe werk. Dan kunnen we blijven samenwerken, maar dan op een andere manier. Het is fijn dat ik bezig ga met diezelfde thema’s binnen de gezondheidszorg die me nu zo boeien. En wie weet nog wel meer op de inhoud en hopelijk met meer impact.’
Op 22 november zijn de verkiezingen; bent u druk bezig met voorbereidingen?
‘We zijn druk bezig met het schrijven van het verkiezingsprogramma. Het was heel fijn dat dat programma nog niet klaar was toen wij als kandidaten in zicht kwamen. Daardoor hebben wij daar echt nog een behoorlijke stem in gehad. Daarnaast worden we nu al geholpen om inzicht te krijgen in wat er ons te wachten staat als we Tweede Kamerlid worden en wat we moeten leren om te kunnen starten.’
‘In het begin was ik nog wat zenuwachtig, maar ik vind het ook heel leuk om het te leren. Ik denk wel dat ik wat ga afkijken bij anderen en dat ik er zo geleidelijk wat in rol. Maar ik kijk er vooral heel erg naar uit, juist ook omdat we zulke fijne begeleiding hebben binnen de partij.’