Gijs is een van de organisatoren van het couch surfing initiatief van studentenpartij DAG. Maandagavond verwelkomde hij psychologiestudent Shea in zijn kamer. Hij houdt de ontwikkelingen rond de kamercrisis goed in de gaten en besloot te helpen.
Inmiddels is zijn bureau bezaaid met pindakaaspotten en notitieblokken. Kleding hangt te drogen op zijn wasrek en daarachter liggen Sheas open koffer en rugzak. De uitgeklapte bank in het midden van de kamer neemt de laatste vrije ruimte in beslag.
Het is duidelijk: leefruimte zal schaars zijn de komende maand en de twee studenten moeten improviseren. Lachend wijst Shea naar een open raam. ‘Als ik laat thuiskom, kruip ik daar wel door zodat Gijs niet wakker wordt.’
Vrijheid
Ontspannen met de situatie omgaan is het belangrijkste, daar zijn ze het wel over eens. Hun verwachtingen hebben ze al even doorgesproken. Gijs had nog een extra sleutel wat hen beide meer de vrijheid geeft zoveel mogelijk hun eigen gang te gaan.
‘Maar we hebben nog niet echt afspraken gemaakt’, zegt Shea. ‘We zijn niet getrouwd natuurlijk, maar het zou leuk zijn om samen te eten of een drankje te doen.’
In de boekenkast die een volledige muur beslaat, valt Sheas oog op een boek van James Joyce. ‘Ik ben geen groot fan, maar het is leuk om hier wat Ierse cultuur te zien.’ Afgelopen nacht hebben Gijs en Shea nog uren over muziek en Ierse politiek gekletst. ‘Er zijn geen echte cultuurverschillen, dus het voelt niet echt anders dan met mijn Nederlandse vrienden’, zegt Gijs.
Voordat ze elkaar hadden ontmoet, voerden ze gesprekken via Whatsapp en leerden ze elkaar al een beetje kennen. ‘Ik was best zenuwachtig voordat ik hem ontmoette. Niet bang of zo, maar ik hoopte wel dat onze persoonlijkheden een beetje zouden matchen.’
Al gauw kwamen ze erachter dat ze veel gemeen hebben. Gijs zou Shea dan ook zeker aanraden bij studentenhuizen. ‘Hij is open, sociaal en flexibel. Ik zou zeggen: de perfecte huisgenoot.’
Al is het lastig zo weinig eigen leefruimte te hebben, toch vinden de studenten dat het ook voordelen heeft. Gijs helpt Shea zijn weg te vinden binnen de universiteit, legt hem uit hoe Nestor werkt en hoe hij de printers moet gebruiken.
Uitstelgedrag
Op zijn beurt vermoedt Gijs dat zijn huisgenoot hem kan motiveren om harder te werken. ‘Ik zal minder uitstelgedrag vertonen als Shea in mijn kamer zit toe te kijken. En erover oordeelt.’
Shea was echt niet van plan om bij een vreemde te crashen, maar de wanhoop dwong de psychologiestudent zich in te schrijven voor het couch surfing initiatief. ‘Dit was echt mijn laatste kans, anders had ik een tent mee moeten nemen naar Groningen.’
Onwelkom gevoel
Hij was al maanden bezig woonruimte te vinden. De stress verdreef alle voorpret die hij anders gevoeld zou hebben over zijn vertrek naar Groningen. ‘Mensen antwoordden niet op mijn berichten, of alleen met een autoreply. Ik snap dat er heel veel studenten op zoek waren, maar ik kreeg er een onwelkom gevoel van.’
In oktober trekt Shea in een containerwoning op het Suikerfabriekterrein. Tot die tijd verblijft hij bij Gijs. ‘Natuurlijk is het beter om je eigen ruimte te hebben, om alleen te kunnen zijn, maar dit is nou eenmaal de situatie waar we mee moeten dealen. Ik heb echt geluk dat ik hier kan verblijven in plaats van op een camping.’