Student movement faces a dilemma
DAG: Action or elections?
Can you fundamentally change an organisation when you’re a part of it? This is the question members of the Democratic Academy Groningen (DAG) have asked themselves since their foundation in 2017. To be precise: should DAG take a seat on the university and faculty councils or not?
This year is the first time the movement is saying ‘no’ to that question. Some people feel their departure means the loss of a critical voice for the university’s advisory body. But faction chair Ivi Kussmaul says it’s time to ‘regroup’, take a good look at their own organisation, and figure out what strategy works best.
Campaigning and networking
‘We always wanted to make our voice heard through the council’, says Kussmaul. ‘In conjunction with a large group of supporters that would work on larger, fundamental issues, by doing research, campaigning, and networking. I spent a lot of time on council work this year, but with relatively little result.’
The burning desire for change that characterised DAG’s early years appears to have been extinguished. Kussmaul (a German student) has seen it happen before. She’s been involved in activist organisations since she was a child. The most successful one fought to innovate education in Germany.
‘It’s the same story time and again. At the start, when a movement’s just begun, people are really motivated. They want to be a part of the change. But the moment they get anything done, the movement requires structure, and people start getting less enthusiastic.’
Loss of momentum
This appears to be happening at DAG as well. Now that they’ve become a household name, the supporters’ enthusiasm is waning. ‘I think DAG could really benefit from a combined approach. Someone on the council voicing their criticism, while people outside the council investigate matters. But we’ve lost that momentum outside the council.’
This combined approach Kussmaul describes is how DAG found out, in 2018, that the UG was using tax money to fund a branch campus in the Chinese city of Yantai. This meant the university was spending public funds in a way that then education minister Jet Bussemaker had strictly forbidden.
DAG spent a year investigating the university’s spending. The movement obtained the evidence through the Government Information (Public Access) Act. ‘We did a lot of that when I was on the council’, says Jasper Been, DAG co-founder and current GroenLinks Groningen city council member. ‘We only knew what to ask for because we were on the council.’
Agenda
Been isn’t surprised that DAG has decided to leave the council. ‘That’s a discussion we were having right from the start. There are good arguments for either choice and it could have gone either way.’ He says a seat on the council is great if you want access to information.
Adter all, you only get insight into policy documents if you actually participate. Only members are allowed in informal meetings. And only parties with a seat on the council have a say in the council’s agenda.
‘People also take you more seriously because you’re a council faction’, he says. ‘All that put together meant we wanted to keep going.’
Contact sport
But the current generation of DAG members doesn’t have the same goals the founders did. Besides that, four years ago DAG was backed by a group of enthusiastic students who weren’t suffering the consequences of the corona pandemic. ‘Activism is a contact sport’, says Manual Reyes, who served as DAG’s faction chair last year. ‘We haven’t been able to engage in it the way we want since the start of the pandemic.’
In earlier years, DAG would organise lectures and meetings. Members said these were crucial in the engagement with the movement’s supporters, in deciding what activities to organise, and to get a feel of what DAG represents. ‘This time last year, we were realising that we wouldn’t have the opportunity to get out there’, says Reyes. ‘We didn’t really know how to do so digitally, but we decided to stay on the advisory bodies.’
Automatically elected
The fact that DAG was participating in the faculty council elections for the Faculty of Behavioural and Social Sciences for the first time that year was an important factor in the decision. ‘There was only one student party at the time, which meant that everyone who was on the list would automatically get elected. We had people who wanted to go against that and make sure it was a democratic election process.’ Ultimately, the costs didn’t outweigh the benefits.
Reyes: ‘We have to talk to our supporters and get back their moral support. We know that our departure means the loss of a critical voice on the university council. But if our seats on the council aren’t backed up by our supporters’ energy, I’m seriously worried about how much energy the individual council members will have to put into it.’
Activism
Therefore, the members say it’s time to get back to the place that energy comes from: activism. Due to the pandemic, they can’t be sure if they’ll be able to organise in-person meetings next year. Nevertheless, the movement would rather spend time on re-discovering their motivation.
‘Perhaps our decision leads to DAG getting left behind’, says Kussmaul. ‘Perhaps DAG will one day be extinct. But if we no longer have the flexibility to reinvent ourselves, we’re also missing out on an opportunity to make people feel like their vote matters. That they’re a part of what we do together.’
Kun je een organisatie fundamenteel veranderen als je er onderdeel van uitmaakt? Dat is de vraag die leden van de Democratische Academie Groningen (DAG) zich sinds de oprichting in 2017 altijd hebben gesteld. Concreter: moet DAG meedoen in de universiteitsraad en faculteitsraden, of juist niet?
Dit jaar beantwoordt de beweging de vraag voor het eerst met ‘nee’. Volgens sommigen verliest de medezeggenschap van de universiteit zo een luis in de bestuurlijke pels. Maar fractievoorzitter Ivi Kussmaul vindt het tijd om te ‘hergroeperen’, een kritische blik op de eigen organisatie te werpen en te bekijken welke strategie het beste werkt.
Actievoeren en netwerken
‘Onze uitgangspositie was altijd dat we via de raad onze stem konden laten horen’, zegt Kussmaul. ‘Dat ging wel gepaard met een achterban die actief met grote, fundamentele thema’s bezig was. Door onderzoek te doen, door actie te voeren en door te netwerken. Dit jaar heb ik zelf erg veel werk voor de raad gehad, met relatief weinig resultaat.’
Het brandende verlangen naar verandering dat de eerste jaren van DAG typeerde, lijkt daarbij uitgedoofd. Kussmaul (een Duitse international) heeft het vaker zien gebeuren. Ze was al van kinds af aan betrokken bij meerdere activistische organisaties, waarvan de meest succesvolle streed voor een vernieuwd onderwijssysteem in Duitsland.
‘Het lijkt elke keer hetzelfde te zijn. In het begin, als een beweging nieuw is, is er ook veel motivatie. Mensen willen meedoen met de verandering. Op het moment dat er wat succes wordt geboekt, heeft de beweging structuur nodig en valt het enthousiasme terug.’
Momentum kwijt
Bij DAG lijkt eenzelfde cyclus gaande. Nu ze een gevestigde naam is binnen de medezeggenschap, valt het enthousiasme vanuit de achterban weg. ‘Terwijl ik denk dat een gecombineerde aanpak voor DAG wel werkt. Aan de ene kant iemand in de raad die een kritische stem laat horen en aan de andere kant mensen buiten de raad die onderzoek doen. Maar we zijn dat momentum buiten de raad kwijt.’
De gecombineerde aanpak die Kussmaul beschrijft, is de structuur waardoor DAG in 2018 boven water kreeg dat de RUG belastinggeld had gebruikt voor een branch campus in het Chinese Yantai; een besteding van publiek geld die toenmalig minister van onderwijs Jet Bussemaker nadrukkelijk had verboden.
DAG deed een jaar lang onderzoek naar de uitgaven van de universiteit. Door een beroep te doen op de Wet openbaarheid van bestuur (Wob), kreeg de beweging het bewijs in handen. ‘We hebben veel moeten wobben in de tijd dat ik in de raad zat’, zegt Jasper Been, medeoprichter van DAG en nu gemeenteraadslid voor GroenLinks in Groningen. ‘Wat we moesten wobben, wisten we alleen doordat we in de raad zaten.’
Agenda bepalen
Het besluit van DAG om uit de raad te stappen, verbaast Been niet. ‘We voerden de discussie al vanaf het begin. Er zijn voor beide kanten goede argumenten en het kon elke keer beide kanten op.’ Volgens hem is een plek in de raad vooral goed als je een betere informatiepositie wilt.
Want alleen als je meedoet, krijg je ook alle beleidsstukken te zien. Alleen als lid mag je aanschuiven bij informele overleggen. En alleen als raadspartij mag je medebepalen hoe de agenda van de raad eruit ziet.
‘En je wordt serieuzer genomen, omdat je een fractie in de universiteitsraad bent’, zegt hij. ‘Voor ons was het de optelsom van dit soort redenen die ervoor zorgde dat we wel mee wilden blijven doen.’
Contactsport
Maar de doelen die de oprichters voor ogen hadden, heeft de huidige generatie niet. Bovendien had DAG vier jaar geleden een grote groep enthousiaste studenten achter zich die niet kampten met de gevolgen van een coronapandemie. ‘Activisme is een contactsport’, zegt Manuel Reyes, vorig jaar fractievoorzitter van DAG. ‘En dat hebben we sinds het uitbreken van de pandemie niet op die manier kunnen uitoefenen.’
In eerdere jaren organiseerde DAG lezingen en bijeenkomsten. Die waren volgens de leden cruciaal om het gesprek met de achterban aan te gaan, om de activiteiten te bepalen en te voelen waar DAG voor staat. ‘Vorig jaar rond deze tijd zagen we al dat de kansen om de straat op te gaan gering zouden zijn’, zegt Reyes. ‘We zagen niet echt mogelijkheden om de ‘digitale straat’ op te gaan en besloten wel mee te blijven doen aan de medezeggenschap.’
Automatisch verkozen
Een zwaarwegend punt daarbij was dat DAG voor het eerst meedeed aan de faculteitsraadsverkiezingen van de Faculteit Gedrags- en Maatschappijwetenschappen (GMW). ‘Er was op dat moment maar een studentenpartij, waardoor degenen die daar op de lijst stonden automatisch verkozen werden. Wij hadden mensen die daar iets tegenover wilden stellen, opdat er democratisch gekozen kon worden.’ Maar de kosten wogen niet op tegen de baten, zo luidde de conclusie.
Reyes: ‘Wij moeten onze achterban weer aan kunnen spreken om de morele ondersteuning terug te krijgen. Dat er een kritische stem in de universiteitsraad verloren gaat, is ook voor ons een punt van aandacht. Maar als een plek in de raad niet wordt ondersteund door de energie van de achterban, maak ik me oprecht zorgen over het teveel aan energie dat de raadsleden er individueel in moeten steken.’
Activisme
Dus is het volgens de leden tijd om terug te gaan naar de plek waar die energie wel vandaan komt: activisme. Of fysieke ontmoetingen volgend jaar weer mogelijk zijn, blijft door de coronacrisis onzeker. Toch steekt de beweging dit keer liever tijd in het herontdekken van de eigen motivatie.
‘Misschien leidt ons besluit ertoe dat DAG achtergelaten wordt’, zegt Kussmaul. ‘Of dat DAG op een dag uitsterft. Maar als we de flexibiliteit om onszelf opnieuw uit te vinden eruit halen, missen we ook een kans om mensen opnieuw het gevoel te geven dat hun stem belangrijk is. Dat zij onderdeel zijn van wat we samen doen.’