Wat is de oorzaak van de kamernood in Groningen? Te veel internationals? Te weinig kamers? Onwetendheid? Genoeg onderzoeksvragen om een compleet promotietraject mee te vullen, denkt columnist Casper Albers.
Het jaar is weer begonnen. Na twintig maanden wachten mocht ik deze week eindelijk weer fysiek voor de gehele klas staan. Je zou verwachten dat het na al die gekunstelde onlinecolleges even moeite kost om om te schakelen, maar de switch ‘terug naar normaal’ ging verrassend gemakkelijk.
Het helpt dat de gehele Stad die switch duidelijk al gemaakt heeft. Je moet extra alert zijn op de internationals die voor het eerst op een fiets zitten en nog creatiever omgaan met het begrip verkeersregels dan de studenten die hier al langer rondfietsen.
Er zijn weer besturen van studentenverenigingen die de jaarlijks terugkerende ‘ontgroeningsincidenten’ in de doofpot proberen te stoppen – ook op lokaal niveau is er van die nieuwe bestuurscultuur bar weinig te merken. En natuurlijk is er de jaarlijks terugkerende obligate ophef over de kamernood.
Die ophef klonk dit jaar extra luid met een bijna Amsterdamse bezetting van het Academiegebouw. Er werd actie gevoerd voor betere studentenhuisvesting – een nobel doel. Want hoewel ruim 90 procent van de nieuwe studenten wél een kamer wist te bemachtigen, zijn er ook honderden zonder kamer.
Volgens de actievoerders is dit de schuld van Het Systeem en is de RUG de belichaming daarvan. Bij de Hanzehogeschool zullen ze gniffelend toegekeken hebben: hoewel het ook hun studenten zijn die de schaarse kamers bezet houden, was er in de Van OlstToren geen bezetter te vinden.
De Hanzehogeschool zal hebben gegniffeld; er was in de Van OlstToren geen bezetter te vinden
De bezetters kwamen met vier eisen:
- Studentenwoningen op Zernike: een makkelijke eis – voor de gemeente dan – want dat was al toegezegd (maar die woningen zijn pas klaar als de huidige eerstejaars zijn afgestudeerd).
- Een numerus fixus op de instroom. Een onmogelijke eis voor de RUG: dit is wettelijk niet mogelijk.
- Betere communicatie. Hoewel de claim dat de RUG alleen maar hijgerige marketing verstuurt al jaren niet meer klopt, was dit wel een belangrijk punt voor de actievoerders. De toezegging om aspirant-studenten te wijzen op de problemen was dus makkelijk gedaan. Feitelijk vroegen de actievoerders hier om voortzetting van staand beleid; een mooie opsteker voor het college!
- Betaalbare noodopvang: de prijs is nu drie euro per nacht lager, dus dat hebben de actievoerders mooi binnengehaald.
In plaats van zaken eisen die de universiteit niet mag doen, of om reeds gedane toezeggingen vragen, lijkt het me nuttiger als we eens gaan kijken waar precies het probleem ligt; kamernood speelt al decennia.
‘Bouwen, bouwen, bouwen’ is alleen een oplossing in oversimplistische wereldbeelden. En komen internationals inderdaad hier door de marketing, of omdat de RUG hoog scoort in de rankings en Groningen zo’n leuke stad is?
Als het dat laatste is, heeft snoeien in het marketingbudget nauwelijks effect. (Maar ook: dan heeft die marketing geen effect en is dat dus zonde van het geld.) En die paar procentpunt die buiten de boot valt, terwijl het de rest wel lukte: waar komt dit door? Is het 100 procent botte pech, of hadden ze een betere kamerzoekstrategie kunnen volgen?
Al met al genoeg onderzoeksvragen om een compleet promotietraject mee te vullen. Maar dat kunnen we maar beter niet doen: die promovendus kan toch geen kamer vinden.
CASPER ALBERS