Studiegenoten zeggen tegen columnist Bauke van der Kooij vaak dat ze er tegenop zien om af te studeren. Want daarna wacht een leven lang het werkende leven.
Vaak hoor ik dat mensen doodsangsten uitstaan over wat ze te wachten staat als ze zijn afgestudeerd. Dan is het studentenleven klaar en begint het saaie, verschrikkelijke burgerleven. Maar de overgang van het studentenleven naar het werkende leven omschrijven als een enorme sprong in het diepe, daar geloof ik niet zo in.
Allereerst is de indeling van het studentenleven als leuk en het ‘burgerleven’ als saai ontzettend dubieus. Alsof vrijheid en een gebrek aan verplichtingen het hoogst haalbare in het leven is, en daarnaast is die overgang ook helemaal niet zo groot als men doet geloven.
Toch staat internet er vol mee: blogs, dagboeken en artikelen hoe met je eerste baan het Echte Leven begint, een leven van vroeg opstaan, vol verantwoordelijkheden, verplichtingen en saaie dagen op kantoor.
En dat terwijl je daarvoor een leven had met uitslapen, diepvriespizza’s en veel vrijheid waarin je je tijd zelf kon indelen; netflixen, koffiedrinken en uitgaan wanneer je maar wilt. Er wordt zelfs gesproken over een heel extreme verandering, en is het werkende leven ‘onontkoombaar’.
Een leven van vroeg opstaan, verplichtingen en saaie dagen op kantoor
Je moet vooral volhouden, doorgaan, accepteren en goede moed houden. Maar wat je ook moet doen (dit staat niet in de blogs), is je niet zo aanstellen. Je bent afgestudeerd in de studierichting die je leuk lijkt, en nu kun je je opgedane kennis in de praktijk toepassen. En je krijgt er ook nog eens (goed) geld voor. Die diepvriespizza’s kunnen de deur uit, omdat je niet over elke euro hoeft na te denken.
In het werkende leven betekent ‘vrij’ ook echt vrij, en niet ‘vrij’ in de zin van ‘Netflixen terwijl je in je achterhoofd weet dat je nog twee opdrachten moet inleveren en volgende week een tentamen hebt’.
Vaak is je studieperiode ook een geleidelijk proces waarin je over de jaren steeds iets minder wild wordt. Want zeg nou eerlijk, ga je nu nog steeds even veel uit als in je eerste jaar? Tijdens je scriptie zit waarschijnlijk evenveel regelmaat als in je eerste volwassen baan, waartussen vaak ook nog een stage zit. Met een beetje geluk werk je deels thuis, en de kans is groot dat je vier dagen in de week werkt.
Echt een sprong in het diepe is het dus niet, eerder alsof je van een duikplank in zwembad springt. En geloof me: je kunt prima zwemmen.
BAUKE VAN DER KOOIJ