De winter heeft afgelopen week zijn witte gezicht maar weer eens laten zien in Nederland; december noopt al tot het vieren van Sinterklaas, het verschijnen van stamppot op de eettafel en consumptie van oliebollen en andere lekkernijen, maar met de eerste sneeuw is het plaatje compleet. En ook al is het koud, deze bijzondere maand kan mensen juist doen ontdooien.
Want men komt toch wel nader tot elkaar, of het nu een of ander instinctief overlevingsmechanisme tegen de kou is, of een al dan niet geforceerd samenkomen door middel van kerstontbijten, -lunches en -borrels. Met het dalen van de temperaturen is men meer op intermenselijke warmte aangewezen.
Liefde
Verder denkend kom ik dan bij de vraag: is er ook een verband tussen winter en liefde? Waarom spreken de verhalen van de klassieke Russische schrijvers toch zo tot mijn verbeelding? Is het toeval dat Kerstmis (denk aan de mistletoe en Mariah Carey) en Valentijnsdag in de winter vallen? Ratio fluistert me in dat dit op het zuidelijk halfrond helemaal niet zo is, maar een kniesoor die daar op let.
Op zondag kwam de eerste sneeuw naar Groningen en het blééf sneeuwen tot maandag, wat uiteindelijk leidde tot code rood (de kleur van …?), ‘ontwrichting van het openbare leven’. De RUG gelastte noodgedwongen ‘s avonds zelfs tentamens af.
Maar als je van binnen warme gevoelens hebt, wat ís de winter dan mooi! Buiten is het alsof ze met het vallen van de sneeuw haar hoofd lieflijk op je schouder legt en je met de kou teder in je vingers knijpt. Wat een geluksgevoel, kon de winter maar voor altijd blijven…
Day after
Maar dan komt dinsdag, de onvermijdelijke day after, het is droog en de gevallen sneeuw begint te smelten. Groningen ziet er een beetje uit zoals na Koningsdag: je kunt zien dat het een mooie dag geweest is, maar nu ligt er alleen nog rommel. Het normale leven komt weer op gang, maar de stad blijft nog even in een winterse roes door de overgebleven sneeuw, de restanten van de sneeuwpoppen, ontkennend dat de dooi is ingetreden.
Na weer een zachte nacht ligt er woensdag alleen nog sneeuw, dáár waar de zon niet schijnt. En dan gaat het ook nog eens regenen, wat de stad in een mistroostige sfeer dompelt. Het winterweer is vertrokken; hoezeer de stad het ook zou willen, echte liefde zal het niet worden.
Of zal de winter toch nog eens terugkomen?