Leeftijd: 23 jaar
Waar ben je?
Busan, Zuid-Korea
Studie: derdejaars internationale betrekkingen en rechten
Busan, Zuid-Korea
'Karaoke is hier enorm'
‘Koreaanse barbecue’, reageert Anton meteen als gevraagd wordt naar zijn lievelingseten. ‘Het is lekker en leuk. Je zit met z’n allen om een bakplaat met houtskool en vervolgens eet je het vlees in een wrapje met sla, taugé en kimchi. Daarnaast zijn er zo’n tien bijgerechten die onbeperkt worden bijgevuld. Je betaalt er ongeveer 7,50 euro voor.’ Koffie is echt overal te krijgen: ‘Ik ga vaak voor de Ice-Americano, een koffie met koud water en ijs. Die kost 1 euro.’ Bier is wat prijziger. ‘Een grote fles is 2,40 euro. Het bier is vrij zoet. Vaak mix je het met soju, een drankje gemaakt van rijst of aardappel. Dan is het prima te drinken.’
Waarom heb je gekozen voor Busan?
‘Eigenlijk was Busan mijn tweede keus. Ik wilde graag naar Parijs, vanwege de universiteit, maar daar kwam ik niet binnen. Daarop leek het me mooi om lekker ver weg te gaan, naar een compleet ander continent. Toen ik hoorde dat het Busan werd, was het wel vrij surrealistisch: een paar maanden Azië. Ik heb meteen een app gedownload om nog iets van de taal op te pikken. Al blijft het voorlopig bij winkel- en taxi-Koreaans, haha.’
Wat zijn je indrukken van de stad?
‘Het is de tweede stad van Zuid-Korea, een paar keer groter dan Amsterdam. Het is een havenstad, en vrij industrieel. In Zuid-Koreaanse films komen alle gangsters uit Busan, maar ik voel me hier zeker niet onveilig. Integendeel. Zelf woon ik op de campus en deel ik m’n kamer met een Russische jongen. Daar betaal ik 250 euro per maand voor, inclusief eten. We hebben namelijk geen keuken, maar een grote kantine.’
Dat klinkt heel luxe, om nooit te hoeven koken!
‘Nou, ik mis het wel erg. Al is het maar om soms even een eitje te kunnen bakken. Het kantinevoedsel is vaker niet zo lekker. Elke dag is er rijst met kimchi, dat is gefermenteerde kool. Als je dat drie keer per dag eet, ben je er na een tijdje wel zat van. Soms kan ik gelukkig koken met vrienden die buiten de campus wonen.’
Trek je daar vooral op met internationals, of met Zuid-Koreanen?
‘We hebben een soort kleine familie, een deel komt van de RUG, maar er zitten ook wat Koreanen bij. Ze zijn overal vandaan gesleept, sommigen hebben we ook tijdens het uitgaan ontmoet. Koreanen kunnen drinken trouwens, zo! Het is een van de landen met de hoogste alcoholconsumptie. En ja, karaoke is enorm groot. Iedereen kan hier goed zingen, vaak doen ze zelfs een paar liedjes tussen de lessen door.’
Welke vakken volg je?
‘Koreaans, Koreaanse buitenlandse politiek, Aziatische filosofie en tekenen. Of ik dat laatste goed kan? Volgens mijn docente kan iedereen het, haha. De Koreaanse buitenlandse politiek is natuurlijk interessant met het oog op Noord-Korea. Voor ik hierheen ging had ik niet veel zorgen, op geen enkele rationele manier is een aanval in te denken. Voor alle partijen is dat complete zelfmoord. Zuid-Koreanen zijn er ook vrij luchtig over, het is al meer dan zestig jaar een gespleten continent en oorlogstaal is er ook al vaker geweest.’
Hoe verhoudt het onderwijs zich met dat van de RUG?
‘De klassen zijn veel minder massaal, je zit altijd met maximaal zo’n twintig man. En verder is het minder werk, ik heb bijvoorbeeld geen boeken hoeven te kopen. Wel moet ik wat essays schrijven en presentaties geven. Over het algemeen is de onderwijscultuur heel traditioneel: Zuid-Koreanen worden als middelbare scholier al gepusht om het uiterste uit zichzelf te halen. Dat zie je ook terug op de universiteit, sommigen zitten om 4 uur ‘s nachts nog in de bibliotheek.’
Zou je nog langer willen blijven?
‘Niet om hier permanent te wonen, misschien wel voor een jaartje. Maar zeker om rond te reizen. Het semester loopt in december al ten einde, maar daarna ga ik nog wat reizen in de regio. Met kerst ben ik helaas niet bij mijn familie, dat is wel jammer. Met Nieuwjaar komt mijn vriendje me opzoeken. Al met al ben ik heel blij dat ik mijn Erasmus buiten Europa heb doorgebracht. Ik kan het iedereen aanraden om een andere, niet-eigen cultuur op te zoeken. Als je er open ingaat, maak je vrienden voor het leven.’
