Antonella Serrecchia, eerstejaars masterstudent journalistiek, komt uit Italië. Ze is een van de vele internationale studenten die nog een woning zoekt. De UK volgde haar op haar zoektocht naar een woning in Groningen.
‘Mijn college was pas om vijf uur afgelopen, dus ik moest heel hard fietsen. Gelukkig was het appartement in het centrum, dus het was dichtbij’, legt ze uit. Luttele minuten later klopt Antonella bij het appartement aan, maar niemand doet open. ‘De man van het bureau, met wie ik had afgesproken, was er niet eens. Ik klopte nog een keer.’Teleurgesteld en gefrustreerd van haar vergeefse pogingen om een bezichtiging te regelen, besluit Antonella opnieuw te beginnen bij makelaardij Bakker Huuradvies. Deze keer heeft ze mazzel: om vijf uur ’s middags mag ze een woning komen bekijken.
Ze raakt er een beetje in de war van. Maar juist als ze op het punt staat om weg te lopen, hoort ze geluiden uit het appartement komen. ‘Ik hoorde getimmer en mensen praten. Ik besloot nog een keer aan te kloppen en toen deed er gelukkig wel iemand open.’ Ze kijkt naar binnen en ziet tot haar verrassing dat het huis nog verbouwd wordt. ‘Het was een troep. Er was niet eens een vloer. Niemand had gezegd dat ze het nog aan het verbouwen waren, en het was de bedoeling dat de kamer per 1 oktober beschikbaar zou zijn’, zegt Antonella, zichtbaar ontdaan.
‘Serieus?’
Voor het eerst sinds haar komst naar Groningen voelt ze zich echt boos worden, ze weet niet wat ze moet doen. ‘Ik belde de jongen van het bureau om te vragen waarom hij niet op kwam dagen. Hij deed niet eens een poging zich te verontschuldigen. Hij zei alleen maar dat hij me een e-mail had gestuurd waarin hij de afspraak afzegde. Ik keek later nog eens en hij had slechts 33 minuten van tevoren een e-mail gestuurd. Serieus? Ik was zo gefrustreerd. Het is zo onprofessioneel om je afspraak een half uur van tevoren af te zeggen, al helemaal via de mail’, zegt Antonella.
‘Sterker nog, hij gaf gewoon toe dat hij wist dat het huis nog verbouwd werd. Ik snapte er op dat moment echt even helemaal niets van. Want deze onbelangrijke informatie stond natuurlijk niet in de advertentie. Ik vond het net een slechte grap.’
‘Dit is hem’
Gelukkig weet ze via een van haar klasgenoten dat er om zes uur ’s avonds nog een andere bezichtiging is. Ze pakt haar fiets en rijdt naar het adres.
‘Die kamer was zo mooi en groot. Dertig vierkante meter, midden in het centrum. De kamer kostte 450 euro, wat ik nog wel kon betalen. Het enige wat ik minder vond, was dat ik de enige badkamer en keuken met zes huisgenoten moest delen. Het was een huis met drie verdiepingen en mijn kamer was op de bovenste verdieping, dus dan zou ik helemaal naar beneden moeten om te douchen’, legt ze uit.
Maar terwijl ze nadenkt over deze kamer, komt Antonella in een van haar Facebook-groepen een andere optie tegen. Als ze de kamer ziet, is ze meteen enthousiast: ‘Dit is hem, deze is perfect!’ De kamer is ongeveer vijftien vierkante meter groot en heeft een balkon. ‘Ik was ontzettend blij. Er waren maar twee huisgenoten, die allebei heel aardig en netjes leken. Het huis stond in een goede buurt en de kamer kostte 350 euro.’
Er zijn die dag zo’n vijftien mensen bij de bezichtiging en helaas gaat de kamer uiteindelijk naar iemand anders. Wel krijgt Antonella te horen dat er nog een kamer vrij is in het huis. ‘Die kamer stond al een jaar leeg. Hij was heel klein – zeven vierkante meter – en ik mocht hem hebben voor 180 euro inclusief. De prijs is heel goed, maar ik maak me toch een beetje zorgen. Hij is zo klein.’
Beslissing
Nu moet Antonella dus beslissen welke kamer ze wil, en snel. Ze weet het niet zeker. ‘Geen van beide is echt perfect, maar gezien de omstandigheden vraag ik me toch af of ik niet te kieskeurig ben. Maar ja, ik moet me er wel thuis voelen, en ik wil niet iets kiezen wat ik eigenlijk niet leuk vind’, geeft ze toe.
Terwijl ze met haar beslissing worstelt, blijft ze hopen dat de huisbaas van haar huidige gedeelde appartement bereid zal zijn om de woning nog een extra jaar te verhuren. ‘We zouden dit huis heel graag huren. Ik weet dat ze het huis op een gegeven moment willen verkopen, maar tot dan zouden we hier heel graag willen blijven, ook al verkopen ze het meubilair. Op hoop van zegen!’
Lees ook het eerste en tweede deel van Antonella’s zoektocht. Kom volgende week terug voor deel vier.