Bij een Erasmusuitwisseling hoort natuurlijk een Erasmustaaltest. Met het oog op het bevorderen van Europese contacten en internationale uitwisselingen wordt er nauwkeurig gekeken in hoeverre je taalkennis in het betreffende land erop vooruit is gegaan. Voor mij was dat een mooi excuus om me in te schrijven voor de cursus Deutsch als Fremdsprache.

Nu heb ik op de middelbare school niet enorm goed opgelet tijdens het vak Duits. Maar na een maand een intensieve taalcursus te hebben gevolgd aan de Humboldt Universität, kon ik doorstromen naar niveau B2. Iedere maandagochtend nam ik deel aan een internationaal taalklasje, in een van de universiteitsgebouwen gelegen aan de Georgenstraße. Onder leiding van een zeer bevlogen en charismatische Berlijnse dame werden ons de fijnere kneepjes van de Duitse taal bijgebracht.

Vader Jacob

Zo kon het voorkomen dat we opeens verzocht werden om, in het kader van algeheel Duits grammaticaal enthousiasme, de voorzetsels en de bijbehorende naamvallen op te sommen. Maar dan wel zingend. Op de melodie van Vader Jacob welteverstaan. Met een groep van ongeveer dertig studenten zit je dan schaamteloos uit volle borst ‘Aus, nach, mit, bei, seit, VON, ZU!’ te kwelen. Al met al een prima methode moet ik zeggen, want dat deuntje is er niet meer uit te rammen.

Opgetogen door mijn nieuw verworven taalkennis, besloot ik daarom onlangs een appeltaart te bakken. Daartoe toog ik naar de supermarkt, op zoek naar een appelboor. ‘Haben Sie auch ein Apfelbohr?’, vroeg enthousiast aan een medewerker. Na een verwarde blik, voegde ik daar direct behoedzaam aan toe ‘Oder ist das zu Höllandisch?’ Ja dus. Een Apfelentkerner moest ik hebben. Bovendien verkochten ze die hier niet. Bij de tweede supermarkt vroeg ik naar een Apfelentkerner, maar opnieuw viel er een lange stilte. Daarop riep de medewerker plotseling uit, ‘Ach so, ein Apfelentkérner!’

Afijn, nog even oefenen op mijn accentuatie dus.