Drie nieuwe Elmers

Geliefde alma mater, of wie haar heden vertegenwoordigt,

U moet het mij maar niet kwalijk nemen als dit schrijven niet helemaal aan de regels van de ‘korte motivatiebrief’ voldoet – de vorige keer dat ik naar een betrekking zocht, bestond zulks nog niet. Troost u met de gedachte dat u hierna niet verder behoeft te lezen; u heeft mij gevonden, ik ben de nieuwe rector magnificus der Rijksuniversiteit.

Zó sterk ben ik daarvan overtuigd, dat ik er met liefde voor terugkeer naar het land der levenden. Op zichzelf bevalt het mij aan gene zijde best, maar me dunkt dat het vanaf hier wat lastig lintjes knipt. Neen, zonder gekheid: ik voel dat ik nodig ben in Groningen. Het is de hoogste tijd dat de RUG de daad weer eens bij het geëmancipeerde woord voegt.

Ooit was ze daar zeer goed in. Ik kan dat weten; ik was per slot van rekening in 1871 de eerste afgestudeerde vrouw van Nederland, aan déze universiteit. Wat een charmante, zelfs poëtische, wending van het lot zou het zijn als de eerste vrouwelijke student ook de eerste vrouwelijke rector wordt, nietwaar?

Ik begreep dat men in een korte motivatiebrief op niet ál te opzichtige, doch zelfverzekerde wijze enige veren in eigen derrière dient te steken om de geschiktheid voor de gewenste betrekking aan te tonen. Dergelijk steken is mij als geboren Groningse nooit gemakkelijk afgegaan. Desalniettemin zijn mijn veren zeer, zéér fraai. En mijn derrière groot genoeg.

U zoekt een voorvechter van de academische vrijheid – ik opende de deuren van de universiteit voor een complete sekse. U hecht belang aan healthy ageing – ik hielp als arts de Nederlandse vrouw aan de anticonceptie, zodat zij niet langer gedwongen is haar lichaam naar de rag te baren.

U wilt ook een ‘inspirerende, motiverende en verbindende’ en ook nog een ‘integere persoonlijkheid’ – maar ik verdenk u ervan dat u zelf ook niet zo goed weet wat dat precies beduidt. Ik neem het u niet kwalijk, u moet zo’n vacaturetekst ook maar vol krijgen. Gaat u er voor het gemak vanuit dat ik mij een slag in de rondte inspireer, motiveer en verbind. Men krijgt niet zomaar een plaatsje in de canon van de Nederlandse geschiedenis.

Theaterspelen was in mijn tijd voor dames van stand niet fatsoenlijk, dus over mijn vermogen om te ‘acteren in teamverband met de andere collegeleden en decanen’, kan ik weinig zinnigs zeggen. Of bedoelde u gewoon ‘samenwerken’? Dat moet mij wel lukken. Ik zie ernaar uit.

Hoogachtend,

Dr. Aletta H. Jacobs

(Aletta Jacobs was de eerste afgestudeerde vrouw aan een Nederlandse universiteit; en wel aan de Rijksuniversiteit Groningen) 

To whom it may concern,

I, James Young, third-year bachelors student and freelance columnist, do hereby declare my candidacy for the position of Rector Magnificus.

One time, I grabbed a fly out of the air one-handed without breaking eye contact with the person I was talking to. I promise to bring that same insect-squashing energy to the job, because god knows this university has some insects that need to be squashed.

With me as Raptor Magnet this university will soar to new heights. I’d get rid of that Yantai controversy permanently; I’d ‘deal’ with all those homeless Germans at the Psychology faculty; and why settle for one Nobel prize? I’d threaten the Nobel Committee with a bat until they give us another.

I would be a willing and enthusiastic puppet; I would only ask to be called ‘Your Excellency’ sometimes; and after subsisting as a student for three years, you can bet that I will be able to stretch the RUG’s budget further than anyone ever thought possible.

Beyond that, my credentials are impeccable: I can eat with chopsticks, I have hardly ever had to resit a class, and I once got a 9 on a paper. I’m connected: both to Groningen student life, and to an extensive high-profile international network of broke recent graduates. Not only do I know my way around political circles, I also know other shapes, like triangles, and trapezoids.

Once appointed Tractor Magnanimous, my first act will be to open a nude beach at one of those gross ponds on the Zernike campus. Then, I’ll double tuition and instate a requirement all students must run an extremely difficult obstacle course before graduating.

This university is part of a proud, ancient tradition, and it needs a Rectum Magician worthy of the title.

I am that Rectum, and I will drag the RUG into the 21st century, kicking and screaming if necessary.

Yours sincerely,

James Young

(James C. Young is columnist van UKrant. Om de twee weken schrijft hij ‘Alternative Facts’, waarin hij de wereld op zijn kop zet)

Geacht bestuur,

Solliciteren is een passie van me en uw vacature voor rector magnificus was dan ook een ware traktatie.  Op de website van de Rijksuniversiteit Groningen staan zes kantjes tekst waarin u de belangrijkste cijfers, uw strategie, visie en missie uiteenzet.

Daarbij weet ik het te waarderen dat ook humor een plek heeft aan de Rijksuniversiteit Groningen. Wetenschap heeft de neiging gortdroog te zijn en van weinig ironie te getuigen, maar daar trekt u zich niks van aan getuige het volgende fragment:

‘(…)Wubbo Ockels, the second female professor in the Netherlands, Jantina Tammes, the first Dutch astronaut (…)’  link→

U somt hier een aantal ‘extremely talented’ mensen op en ik vind het gewoonweg briljant dat u van Wubbo Ockels de tweede vrouwelijke professor in Nederland heeft gemaakt. U probeert sollicitanten opzettelijk te verwarren om te zien of ze wel wakker zijn.

Ik ben wakker hoor, klaarwakker! Het is bovendien een mooie manier om te zeggen dat gendergelijkheid op deze universiteit gewaarborgd wordt en dat transgenders welkom zijn. Petje af voor deze ruimhartigheid.

Toen Wubbo Ockels leukemie kreeg, ging hij op zoek naar alternatieve behandelingsmethodes. Zo kwam hij terecht bij Wim Hof. Met zijn ademhalingstechnieken kon de ‘Iceman’ afdalen in zijn lichaam en normaal functioneren onder extreme kou.

Hij rende naakt de ijskoude Kilimanjaro op. En zijn boodschap is positief; iedereen kan het. Toch heeft hij Wubbo niet meer kunnen helpen. Het lichaam houdt er, zoals bekend, vaak een eigen agenda op na.

Dat wil niet zeggen dat de Wim Hof-methode in de prullenbak kan. Integendeel, het laat zien dat er veel verborgen kennis over ons lichaam bestaat waar we via de gebruikelijke wetenschappelijke methode niet achter zullen komen.

Wubbo was ervan overtuigd dat mensen zitten opgesloten in hun eigen beperkte waarnemingsvermogen. Ook microscopen en telescopen zullen niks uithalen omdat deze instrumenten wederom door mensen zijn gemaakt.

Een dergelijke relativering van wetenschap getuigt toch ook van een hoop humor, vind ik. Aan het einde van zijn leven zei Wubbo in een interview: ‘Ik zou het verfrissend vinden als een groot gedeelte van onze wetenschap op zijn kop gaat, en ik verwacht dat dat in de komende decennia ook gebeurt.’

Ik heb je gehoord, Wubbo. Als rector wil ik de universiteit op z’n kop zetten door de Wim Hof-methode te combineren met universitair onderwijs. Ons lichaam is tenslotte ons belangrijkste leerinstrument.

Mijn voorstel is dat we voortaan college geven terwijl we aan het sporten zijn. Als we bewegen, krijgen we een betere doorbloeding en dan kunnen onze hersenen veel beter kennis opnemen. We zullen rennen, springen en duiken. Duits en Engels leer je het beste door afwisselend in koude- en warmtebaden te springen.

Wiskunde wordt gegeven bovenop de Kardingeberg waar we eerst zelf omhoog zijn gerend. Wie uitzicht heeft en ver kan kijken, krijgt vanzelf ruimtelijk inzicht. In navolging van Wim Hof, maar ook in navolging van de Spartanen, doen we dit alles naakt.  Het tijdperk van de naakte wetenschap is aangebroken.

Als bestuurder zie ik natuurlijk ook direct het bijkomende voordeel dat we vastgoed kunnen afstoten, want al die collegezalen hebben we dan niet meer nodig, hoogstens een sportveld. Zo ziet u dat ik uitstekend in staat ben om een inhoudelijke wetenschappelijke visie weet te combineren met een gezond financieel verstand.

De universiteit is geen kennisfabriek, zoals veel mensen denken, maar een pluimveehouderij waar de vrije-uitloopkipjes op onderzoek mogen gaan. Hun snavels worden niet geknipt want er mag best wat gepikt worden zo nu en dan.

Ook wetenschap komt volgens natuurlijke selectie tot stand. Ergens loopt namelijk de kip met de gouden eieren, maar omdat we niet weten wie dat is, moeten we alle kippen de vrijheid en de kansen geven om wat aan te klooien. Wetenschap moet plaatsvinden in een situatie van afgebakende chaos.

Ik kom graag langs om mijn wetenschappelijke visie in een nader gesprek toe te lichten. Er zijn wellicht ook nog wat hiaten in mijn CV waar u vragen over heeft, maar dat kan ik allemaal heel goed uitleggen. In afwachting van uw reactie ga ik nu even een kwartiertje koud douchen, want de training van ons lichaam gaat altijd door.

Vriendelijke groeten, Bram Esser

PS Ik kijk er erg naar uit om tijdens publieke optredens in toga en met rectorsketting te verschijnen. Ik ben niet vies van een verkleedpartijtje en de toga doet ook weer aan de Spartanen denken.

(Bram Esser is de auteur van het boekje ‘De sollicitant’, een brievenbundel als hommage aan de sollicitatiebrief)