Geachte Rector Magnificus Elmer Sterken, geacht College van Bestuur,

Deze open brief schrijf ik als bezorgde student van een ooit zo verheven instituut in verval: de universiteit. Dit is geen aanklacht met linkse aannames tegen grote corporaties en commercie noch een verkapte poging tot een ideologisch manifest. Nee, het is een open vraag naar de de totstandkoming van de Starbucks. Wat heeft geleid tot het bouwen van een koffie oase in een gebouw dat is bedoeld voor de ondersteuning van het studieproces?

Velen van ons hadden de geruchten al gehoord maar afgelopen week konden we het in werkelijkheid aanschouwen: de universiteitsbibliotheek krijgt een Starbucks. Nu ben ik iemand die graag een kop koffie drinkt. Het liefst ook van een hogere kwaliteit dan het water met koffiearoma dat door Douwe Egberts uit een automaat wordt gespuugd. Aan de andere kant ben ik ook een student: ik wil zoveel mogelijk kwaliteit ontvangen voor mijn bestede euro. Ik kan dus niet begrijpen wat voor logica er schuilt achter het uitbesteden van het kluisjeshok aan een koffie-conglomeraat uit Seattle.

Vraag en aanbod

Ik begrijp dat zaken zoals catering van de studenten kostenefficiënt uitbesteed dienen te worden aan derden. Maar de fundamenten van de economie vertellen mij ook dat er een equilibrium ontstaat waar vraag en aanbod samenkomen. Het plaatsen van een Starbucks in de UB is een aanbod waarvan ik nog nooit de vraag heb vernomen. Vreemd. Het is ook vreemd dat geen enkele studentenpartij voor dit besluit is. Noch heb ik iemand horen zeggen: ‘Het zou echt chill zijn als we een Starbucks zouden hebben in de UB.’ Waar komt dit besluit dan vandaan? Dat is mijn vraag aan jullie. Zijn besluiten van deze soort volgens protocol gewoonweg autocratisch te nemen door het College van Bestuur of is hier een bepaald individu verantwoordelijk voor?

Het is begrijpelijk dat jullie op allerlei manieren geld proberen te genereren voor de universiteit. En het maakt mij niet uit dat er lucratieve deals gesloten worden waarvoor de universiteit een buslading Saoedische studenten terug krijgt of waarbij een Koreaans hoekje wordt ingericht waar niemand naar komt kijken. Alleen merk ik dat het echt niet in mijn studenten belang is dat ik straks de optie heb om een klein kopje slappe koffie te kopen voor een paar euro. Ook zie ik jullie streven naar het samenwerken met lokale bedrijven bij dit besluit niet terug komen.

Jullie hebben de keuze uit een grote variatie van kleine ondernemers in Groningen met daarnaast de grotere Nederlandse koffieketens. Waarom valt de keuze dan op Starbucks: een bedrijf dat recent veel negatieve aandacht heeft gehad voor zijn belastingontduikende praktijken? En dan hebben we het niet eens over het verbannen van de Hanze-student. Die hadden natuurlijk ook in dat hok gepropt kunnen worden. Nu is ‘s avonds (in de tentamenperiode) de enige optie voor die arme stakkers dat ze in de Openbare Bibliotheek mogen gaan zitten tussen de daklozen die daar hun fix komen halen.

Verdienmodel

Ik zie langzamerhand de universiteit veranderen in een verdienmodel dat het winstoogmerk voorop stelt in plaats van een centrum van kennisproliferatie en wetenschappelijke ontwikkeling te vormen. Student en wetenschap lijken niet meer de prioriteit. Daarbij ontstaat de vraag of deze universiteit het maatschappelijk belang nog zal dienen in de visie van de oprichters of dat het een leerfabriek zal zijn zoals menig hogeschool in Nederland. Als jullie een verdienmodel zoals Google of Facebook willen gaan hanteren en de faculteiten (nog meer) willen volhangen met advertenties, zal je mij niet horen klagen als het collegegeld daardoor omlaag zal gaan. Dat is immers wel wat Google ons ervoor terug geeft: een reeks aan gratis diensten. Maar misschien kunnen jullie dan ook overwegen om een McDonald’s in de UB te plaatsen. Ik heb vernomen dat de koffie daar beter smaakt.

 

Christian Szyinski (26), student IB/IO en Wijsbegeerte