Al tijdens mijn eerste stappen op de datingmarkt, zo’n tien jaar geleden, was ik me bewust van een intrigerend fenomeen: de sekswalm.

De sekswalm komt eens in de zoveel weken tot maanden ineens opzetten. Je heb je of je hebt hem niet; invloed erop proberen uit te oefenen heeft geen succes. Het zou wetenschappelijk gezien logisch zijn wanneer de sekswalm verband zou houden met mijn hormoonbalans: dan zou ik nu op mijn vruchtbaarst moeten zijn. Maar er valt geen peil op te trekken wanneer hij komt opzetten. Ook kan hij wekenlang blijven hangen.

De realisatie dat de sekswalm er weer was, kwam een paar weken geleden toen ik met mijn bestie door de stad fietste. Ik had mijn slonskloffie aan, inclusief regenjas. M’n haar schreeuwde om een wasbeurt en mijn bleke gezicht om make-up, met drie dikke pukkels op dezelfde vierkante centimeter. Algeheel onvers dus en daar was ik me zo hard van bewust dat ik een naderende knappe skaterjongen bij voorbaat negeerde.

Alsnog verdraaide hij bijna zijn nek bij zijn flirtactie, aldus mijn oplettende vriendin. De rest van de dag ontkwam ik gewoonweg niet aan woeste blikken en geflirt.

Wat volgde, waren twee weken vol hoffelijkheid, vriendschapsverzoeken, aanbidders op de stoep en in m’n postvak, toegestopte telefoonnummers, mailadressen en lieve handgeschreven briefjes.

Achteraf was me wel duidelijk dat ik te maken had met een sterke walm. Op één avond twee trio’s aangeboden krijgen, is ook wel een indicatie dat ik nú mijn kansen moet grijpen. Alsnog komt elke hofmaking als een dusdanige verrassing, dat ik ook bij serieuze kandidaten kies voor de veilige vluchtmodus.

Maar niet dit weekend. Wat begon als een onschuldige chillsessie met hem en zijn vriend, veranderde ineens in een date toen hij begon met flirten en zijn vriend op bed ging. Ik achtte de man in kwestie zó onbereikbaar, dat ik zelfs een moment van bezinning nodig had voor ik op zijn avances inging. Na een keer diep ademhalen, ging ik ervoor.

Over twee weken staat de tweede date op de planning. Uiteraard heb ik al last van de gebruikelijke zorgen als ‘wat moet ik aan?’ en ‘hoe vaak kan ik in twee weken nog naar de sportschool?’. Maar mijn grootste zorg is toch wel m’n sekswalm: is ie er dan nog wel?