Protocol

De faculteit Gedrags- en Maatschappijwetenschappen heeft sinds kort een ‘slechtweer protocol tentamens’, zag ik op My University.

‘Incidenteel worden tentamens afgelast vanwege extreme en slechte weersomstandigheden. Daarbij valt te denken aan een zware storm, ijzel of hevige sneeuwval. Situaties waardoor het erg gevaarlijk is om de straat op te gaan, lange files ontstaan, treinverkeer ontregeld raakt’, zo las ik. Spannend hoor, maar mocht het zo ver komen dan zullen we via allerlei media worden geïnformeerd. Docenten worden zelfs persoonlijk benaderd!

Ik begon er naar uit te zien. Noodgedwongen een paar dagen binnen blijven en als Woyzeck leven op bonen uit blik. Lekker met de vrouw in bed blijven liggen en wie weet zelfs een kindje met haar maken (geheel volgens protocol). Gekkigheid natuurlijk, beter kunnen we de grote gezinsdoos condooms eens flink aanspreken, want ik zag dat de uiterste houdbaarheidsdatum rap dichterbij komt (duurzaamheid is echt mijn ding, zeg maar).

De gedachte dat onze faculteit het weer nauwlettend in de gaten houdt, gaf me trouwens direct een veilig gevoel. Ik stelde me voor dat de onderzoeksdirecteur driemaal daags het dak van het Heymansgebouw opgaat, de hemel aftuurt en bij zorgwekkende veranderingen in de weersgesteldheid direct de vakgroepsvoorzitters – in hun functie als rayonshoofd – bijeenroept. Na beraad wordt er dan een doortastend besluit genomen, waarbij de veiligheid van medewerkers en studenten, zelfs die uit het buitenland, waar ze vaak heel ander weer hebben, voorop staat.

‘Houd dus tijdens een eventueel weeralarm van het KNMI deze media nauwlettend in de gaten en informeer bij twijfel altijd bij de onderwijsbalie’, vermeldde de site nog en daar zag ik toch enige onduidelijkheid het protocol binnensluipen. Een ‘eventueel weeralarm’, is dat nou een weeralarm of zou dat achteraf een moeten zijn, mocht er van extreem weer sprake zijn geweest?

‘Waarom was je niet op het tentamen jongedame?’
‘Nou meneer, er had eventueel een weeralarm kunnen komen.’
‘O, dan is het goed.’

Dat het een lastige kwestie is, zagen we de afgelopen week in de Verenigde Staten waar ‘de grootste sneeuwstorm ooit’ werd voorspeld, maar waarvan achteraf de enige ramp was dat de in stelling gebrachte sneeuwschuivers te groot waren voor het beetje sneeuw dat er viel.

Ik vrees dat het met het slechtweer protocol net zo zal gaan als vroeger onze hoop op ‘ijsvrij’: je kreeg het nooit, of te laat, zodat het meestal al weer dooide en je door papperig ijs moest ploegen, viel en kleddernat thuiskwam.

Ik stel daarom voor dat we het aanbod aan protocollen wat uitbreiden, met op zijn minst een ‘mooiweer protocol’ en dat dan ook maar voor hoorcolleges (veel studenten hanteren dit protocol al jaren). Was het niet Erwin Kroll die ooit zei: ‘alle weer is eigenlijk mooi weer’.