Medisch materiaal naar Afrika
‘Straks is dit ziekenhuis wel voorzien’
Een zoete, winterse geur verspreidt zich over het terrein voor de Faculteit Medische Wetenschappen. ‘Het geheim is om speculaaskruiden aan het deeg toe te voegen’, verklapt Willemijn Vrijlandt (19). De student geneeskunde bakt vandaag stroopwafels voor Afrika. Of om precies te zijn, voor het Turiani-ziekenhuis in Tanzania.
Medical Aid by Student Help (MASH), een commissie van studievereniging Panacea, zamelt medische hulpmiddelen in bij het UMCG en het Martiniziekenhuis en stuurt ze op naar Tanzania. De stroopwafelverkoop dekt de verzendkosten.
‘Het gaat om spullen die op de een of andere manier niet meer aan de Nederlandse standaarden voldoen’, vertelt Willemijn, hoofd acquisitie van MASH, terwijl ze met een soepele beweging stroop over een wafel uitsmeert. ‘Maar hoe kan een verbandje dat nog in de verpakking zit nou over de datum zijn?
Strenge regels
Spullen die over datum waren konden tot voor kort aangeboden worden aan het Turiani-ziekenhuis. Maar nu niet meer, want ook in Tanzania worden de regels steeds strenger. ‘Het opsturen van de materialen blijft daarom spannend. Het kan zijn dat ze de spullen toch niet kunnen aannemen.’
Willemijn staat samen met studiegenoten Suzanne van der Meijden (19) en Floor Gerrits (20) te bakken. Er is vandaag een open dag bij de faculteit. Een vrouw die met haar zoon komt kijken bestelt twee wafels. Terwijl Suzanne de deegbolletjes op het ijzer legt, legt ze aan haar uit dat MASH in 1977 is opgericht door tropenarts Willem Nugteren, een RUG-alumnus. Toen hij zijn coschappen liep in Tanzania zag hij hoe groot de vraag naar medisch materiaal was.
Nugteren is inmiddels met pensioen, maar begeleidt de studenten bij MASH nog steeds. ‘Deze week gaan we bij Willem borrelen’, vertelt Willemijn. ‘Dan leert hij de nieuwe lichting kennen. Hij heeft echt nog hart voor dat ziekenhuis en hij heeft het stokje aan ons allemaal overgegeven. Dat is wel echt mooi om te zien.’
Schouderklopjes
Af en toe gaat hij nog naar Tanzania, om te kijken hoe het gaat bij het ziekenhuis en hoe de medische hulpmiddelen worden gebruikt. De artsen daar sturen zelf weinig foto’s. Jammer, vinden ze bij MASH, maar ze begrijpen het wel.
De artsen willen niet constant het gevoel hebben dat ze gered moeten worden, zegt Willemijn. ‘Vroeger was het: jij bent blank en Westers, dus jij zal het wel beter weten. Nu geloven zij veel meer in hun eigen onderwijs en dat is een goede ontwikkeling.’
Het is de studenten ook niet om schouderklopjes te doen. ‘Wij staan gewoon lekker te bakken en hebben het heel gezellig met de commissie.’
Toekomst
Om geld in te zamelen organiseert MASH ook lezingen. Zo is er op 13 februari een lezing over tropengeneeskunde, een onderwerp waar Willemijn zich wel verder in zou willen verdiepen. ‘Het is een bijzonder specialisme. Ik zou meer willen leren over hoe ze onder primitieve omstandigheden toch zoveel kunnen bereiken.’
De commissie denkt momenteel na over haar toekomst. ‘Op een gegeven moment wordt het opsturen van spullen te ouderwets en is het Turiani-ziekenhuis voorzien’, licht Willemijn toe. Dan wil MASH zich gaan richten op langetermijnaankopen. ‘Nu hebben ze daar alleen een röntgenscan, maar daar kan je natuurlijk niet alles op zien.’
De studenten zouden bijvoorbeeld graag geld op willen halen om een echo-apparaat te kopen voor het ziekenhuis. ‘Over een paar jaar zijn we waarschijnlijk alleen nog nodig voor de grote apparaten’, zegt Willemijn. ‘Misschien gaan we dan wel door naar een ander ziekenhuis.’