Nog warm van de slaap snurken we zachtjes door in de collegebanken,
schrijven de spreker letterlijk na en halen één, twee, drie,
nee vier kopjes koffie.
Maandagmorgen is de desillusie na de ruimtereis.
Major Tom to ground control.

Tot de zon door de luiken piept en een powerpoint
zich uitstrekt en ons wakker schudt.
Cijfers, tabellen, levende cellen,
dode talen, de structuur van verhalen,
kunstwerken, handelsmerken,
godsdienstwetenswaardigheden.
Zo zoeven de pennen over papier.

Het is nu in de collegebanken alsof de trein
op gare de la Ciotat arriveert
We kijken naar het scherm van de Lumières
En zijn verbijsterd, buiten zinnen
Want de wereld dendert binnen

En na een tiental pauzes
als we ’s nachts gaan slapen,
Suizen de verbijsteringen door elkaar
Onze gevulde geesten nemen ons mee
Voorbij de grenzen van de ov-chipkaart
And I’m floating
In a most peculiar way