Weer thuis bij je ouders
Daar gaat je vrijheid
Door Sofia Strodt
By Sofia Strodt
‘Als ik de was mee naar beneden neem, doet mijn moeder hem soms voor me. Ik zeg wel dat het niet hoeft, maar dan doet ze het alsnog’, zegt Robert Smid. ‘Dat is wel makkelijk, maar je voelt je wel weer een beetje een klein kind.’ De student journalistiek is vanwege de coronapandemie weer bij zijn ouders ingetrokken en nu mist hij het om z’n ‘eigen ding’ te kunnen doen.
Nu de meeste colleges online zijn en de cafés nog altijd hun deuren gesloten moeten houden, hebben veel studenten besloten dat het weinig zin heeft om in Groningen te blijven. In plaats van een hoop geld neer te tellen voor een kamer die ze nauwelijks kunnen verlaten, zijn ze teruggekeerd naar hun ouders, waar ze meer ruimte hebben én geld kunnen besparen. Maar het is niet makkelijk om opeens weer het kind te zijn in het huishouden van je ouders.
Het is makkelijk, maar je voelt je wel weer een kind
‘Ik had veel ruzie verwacht. Ik heb vijf jaar op mezelf gewoond, dus ik wist niet goed hoe we ervoor gingen zorgen dat dit zou werken’, zegt student sociale psychologie Lieke Molenaar. Ze was aanvankelijk van plan geweest om een tussenjaar te nemen, maar toen schopte corona haar plannen in de war. Omdat ze haar huurcontract in Groningen al had opgezegd, had ze opeens geen dak meer boven haar hoofd. ‘Het was een chaotische situatie en ik had geen idee wat ik moest doen. De veiligste optie was om bij mijn ouders thuis te chillen’, zegt ze – hoewel Steenwijk, waar ze vandaan komt ‘heel saai’ is.
Privéplek
Voor Robert was het ook een grote verandering. Hij heeft op allerlei plekken in de wereld gewoond, van Sydney tot Newcastle, en nu zit hij opeens bij zijn ouders in Sappemeer op zolder. Zijn vader heeft de ruimte omgebouwd tot een zelfstandige studio. Dat was ook nodig, omdat Robert nog steeds naar fysieke colleges gaat. ‘Mijn moeder is 65 en mijn vader 59. Ze zijn oud genoeg om in de risicogroep te vallen voor covid-19. Ik maak me daar wel zorgen om. Het is lastig, want als ik niet heel streng zou zijn met afstand houden, zou dat hen ook niks uitmaken.’
Ik moet stil zijn als mijn ouders gaan slapen
Martine Yavuz, die een master digital humanities doet, is teruggekeerd naar Den Haag, waar ze nu met haar ouders en haar jongere zus samenwoont. ‘Mijn voormalige huisgenoten en ik hadden niet zoveel contact en ik ben een familiemens’, zegt ze. ‘Toen ik in maart vertrok, heb ik alleen het hoognodige ingepakt – een paar tassen met kleren en mijn kussen – omdat ik niet wist hoe lang ik zou blijven.’
Als je weggaat uit je studentenhuis betekent dat wel dat je wat vrijheid inlevert. ‘In mijn studentenhuis kon ik zelf bepalen wat ik kookte of wanneer ik naar bed ging. Hier moet ik rekening houden met iedereen en stil zijn als mijn ouders gaan slapen.’
Haar ouders houden vaak geen rekening met wat zij ergens van vindt. ‘Ze luisteren gewoon niet!’ Ze vonden het vervelend dat ze de dozen met spullen in haar kamer niet uitpakte toen ze weer thuis kwam wonen, vertelt ze. ‘Mijn ouders bleven er maar op hameren dat ik mijn spullen moest opruimen.’ Tot ze op een dag thuiskwam en zag dat alle dozen waren uitgepakt. ‘Ik had uitdrukkelijk tegen ze gezegd dat ze niet aan mijn spullen moesten zitten. Ik weet wel dat ze het goed bedoelen, maar hun houding van “Dit is mijn huis, ik weet het beter” irriteert me soms wel.’
Spoor van spullen
Bij de Molenaars thuis zorgde het ook voor wrijving dat ze opeens met twee keer zoveel mensen in een huis woonden. ‘Normaal gesproken is er altijd plek op de bank, maar toen onze twee dochters weer bij ons introkken lieten ze telkens een spoor van hun spullen rondslingeren’, zegt Liekes moeder Hermien.
Het horrorscenario dat Lieke voor ogen had kwam desondanks niet uit. ‘Ik was best verbaasd dat we geen ruzie kregen. Het voelde echt als een situatie die we samen moesten zien te overleven’, zegt ze. Ze voelde zich er zelfs nostalgisch onder. ‘Ik denk dat het ons dichter bij elkaar heeft gebracht.’
Ik was verbaasd dat we geen ruzie kregen
Lieke en haar zus lieten hun ouders zien hoe ze de online tools moesten gebruiken die ze nodig hadden om vanuit huis te kunnen werken. ‘Ik verscheen regelmatig in beeld bij de vergaderingen van mijn vader om technische problemen op te lossen.’ De zussen kookten ook veel. ‘We hebben hun hele eetpatroon veranderd en allemaal nieuwe recepten gemaakt. Daar was mijn moeder heel blij mee, maar mijn vader, die normaal gesproken kookt, wat minder.’
Volgens Hermien was het schoonmaakrooster hun redding. ‘Lieke bedacht dat ze hetzelfde konden doen als in haar studentenhuis. Met zo’n overzicht van wie wat moet schoonmaken kun je veel beter de vrede in huis bewaren.’
Iemand die op je past
Martine woont zelfs liever bij haar ouders dan in haar studentenhuis. ‘Het is fijn om iemand te hebben die op je past’, zegt ze. ‘Met mijn huisgenoten was ik alsnog alleen in mijn kamer. Nu kan ik gewoon de slaapkamerdeur van mijn zus opendoen en haar lastigvallen als ik met haar wil praten.’ Ze heeft besloten om in elk geval de rest van het studiejaar bij haar ouders te blijven en overweegt zelfs om te blijven tot ze een stabiele baan heeft gevonden en op zichzelf kan gaan wonen. ‘Dus het duurt misschien nog wel een jaar of twee voor ik uit huis ga.’
Lieke en Robert kijken er juist wel naar uit om hun oude leven weer op te pakken. ‘Ik woon veel liever op mezelf. Ik mis mijn zelfstandigheid’, zegt Lieke.
Robert denkt er ook zo over. ‘Ik voel me wel thuis bij mijn ouders, maar ik mis mijn vrijheid. Als ik mijn studie heb afgerond is het tijd om te verhuizen.’