Laatste
Laatste
Dit is de laatste keer dat ik mijn gedachtes via dit platform met jullie deel. Ik ben al even geen student en na vandaag ook geen student-columnist meer.
Dit was de laatste plek waar nog ‘student’ bij mijn naam stond. Dat voelde altijd wel veilig, dat label. Als de ‘L’ op een lesauto. Dan doen anderen als het goed is iets voorzichtiger met je.
Als student wordt er niet altijd voorzichtig met je omgegaan – je wordt juist vaak voor de leeuwen en in het diepe gegooid. Maar als je faalt, is er altijd nog een herkansing.
Het is niet gek als je iets niet kan, je bent er immers om te leren. Er wordt op de universiteit en bij het lopen van stages veel tijd en moeite van je gevraagd, maar weinig ervaring.
En dan, als je afgestudeerd bent en je wilt solliciteren, zie je opeens bij elke vacature staan: minimaal drie jaar werkervaring vereist. Ook bij de junior functies. Waar heb je dan eigenlijk al die jaren voor gestudeerd? O ja, voor het vinkje ‘wo-opgeleid’. Dat is zeker niet niks. Maar is het een studieschuld van bijna 60.000 euro waard?
Als je solliciteert, zie je opeens bij elke vacature staan: minimaal drie jaar werkervaring vereist
Eerlijk gezegd ben ik best trots op hoe ik mijn studententijd heb aangepakt. Ik heb in vijf jaar tijd twee bachelors (een volledige, een verkorte) en een master behaald. Ik heb moeilijke keuzes gemaakt en ben van richting veranderd. Ik heb altijd naast mijn studie gewerkt, vaak verschillende baantjes.
Ik heb veel vrienden gemaakt, commissies gedaan, ben uit geweest, brak geweest, verliefd, verdrietig, vrolijk. Ik heb tien studentenkilo’s eraan gefeest en daarna er weer vanaf gesport. Ik heb gereisd, stages gedaan in het binnen- en buitenland en heb mezelf zo snel als ik kon ontwikkeld.
Natuurlijk was dat het allemaal waard. Elke euro. Maar het voelt wel wat oneerlijk. Ik heb het toch goed gedaan? Wat had ik anders moeten doen? Hoe had ik zonder schuld en met ‘minimaal drie jaar werkervaring’ kunnen eindigen?
Maar goed, ik ga verder. Ik heb nu in ieder geval weer een jaar werkervaring erbij, als student-columnist. Het heeft me veel geleerd, over mezelf en over schrijven. Ik dank UKrant enorm voor deze kans. Ik dank iedereen die mijn columns las.
Het voelt gek dat dit de laatste is. Ik ben niet erg goed in afscheid. Maar het moet en het zal. Mijn studentenleven laat ik achter, deze column laat ik achter. Het komt goed.