Iets
Iets
Met open mond kijk ik naar het nieuws. Al meer dan 17.000 mensen hebben zich aangemeld voor een proefvakantie naar Rhodos. Uiteindelijk kunnen er 189 mensen mee op reis. De reis is all-inclusive, maar er zijn strikte regels; zo mogen mensen het hotel niet verlaten. Behalve het personeel en de 189 mensen zal er verder niemand aanwezig zijn. Geen overvolle zwembaden, niet al te veel blèrende kinderen, althans niet meer dan ik aan zou kunnen.
En eerlijk: Voordat ik las dat je het hotel niet mocht verlaten, wat natuurlijk meer dan logisch is, overwoog ik even om mij aan te melden. Ik zag mijzelf al zitten aan het zwembad van het hotel. De zon op mijn kop, oordopjes in, laptop op schoot, een mimosa naast me en ondertussen college volgen. Maar dat is natuurlijk ronduit zot. Helemaal als je niet weg kunt uit het hotel. Wat heeft zo’n reis dan eigenlijk voor zin?
Als ik op internet rondstruin naar een verklaring van de mensen die zich hebben aangemeld, lees ik dat veel mensen de behoefte hebben om ‘even weg te zijn’. Maar weg van waar? Van wat?
Je kunt niet van jezelf en je worstelingen weg lopen, al ga je de hele aardbol over
Ik moet aan mijn moeder denken. Ze verhuisde minstens twaalf keer in de tijd dat ik nog bij haar woonde. ‘Tijd voor een andere omgeving’, zei ze dan nadat we een tijdje ergens gewoond hadden. Op den duur liet ik de dozen onuitgepakt onder mijn bed staan.
De les die ik ervan leerde, is dat je van jezelf en je worstelingen niet weg kunt lopen. Al ga je de hele aardbol over. Zo is het ook met corona, het achtervolgt je en zal je bij terugkomst ongetwijfeld alsnog in je kont bijten.
Mijn zorgen gaan vooral uit naar alle studenten die ver weg van hun familie gestrand zijn in te krappe kamers. Die zich eenzaam voelen. Er niet over spreken. Als iemand het verdient om even te vluchten uit de realiteit, zijn zij het. Toch denk ik dat we de realiteit maar beter onder ogen kunnen zien en ons best moeten doen om een mogelijke tweedeling in de samenleving, ontstaan door acties als deze, te voorkomen.
Dus laten we gewoon onze directe omgeving aangenamer maken. Van de Grote Markt een groot coronaproof strand met opblaasbare zwembadjes maken.
Laat ons stoppen met vluchten… en íéts doen.