Jullie blijven allebei bescheiden. Het is toch heel bijzonder?

Pim: ‘Ik zag het eigenlijk wel aankomen. De cum laude had ik al binnen en halverwege mijn masterproject kwam ik erachter dat het wel heel raar moest lopen, wilde ik de summa cum laude verpesten. Het ging haast vanzelf.’

Is er een moment geweest dat het bijna door jullie vingers glipte?

Pim: ‘Ik heb één keer een 7,5 gehaald, maar daar mocht gezien mijn andere hoge cijfers, een tien voor 29 ects bijvoorbeeld, van afgeweken worden.’

Robin: ‘Tweemaal zelfs. De eerste keer had ik de deadline van het onderzoeksproject van het eerste jaar verkeerd begrepen en de tweede keer was ik nog in de VS op het moment dat er in Nederland eindpresentaties werden gegeven. Dat was achteraf gezien erg stom.’

Verkeerd begrepen. Het lijkt wel of jullie normale studenten zijn..

Robin: ‘Echt waar. En ik ben ook een normale student geweest maar summa cum laude afstuderen valt slecht te combineren met een vol studentenleven. Tenzij je dus geniaal bent. Ik heb het afgewisseld. Het eerste jaar ben ik gestopt met farmacie en ben daarna muziek gaan maken, drinken en feesten. Misschien wel de meest leerzame periode uit m’n leven. Daarna was ik wel klaar met die richtingloosheid en een geniale muzikant zou ik ook niet worden. Het leek me toen wel grappig om keihard te gaan studeren,  eindelijk ergens vol voor te gaan.’

En nu? Er wordt vast om jullie gevochten.

Pim: ‘Aan de RUG wilden ze me wel hebben, geloof ik. Mijn begeleider uit een eerder jaar stelde voor om samen een PhD voorstel te schrijven. Ook al leek me dat interessant, ik heb er toch voor gekozen om zelf een voorstel te schrijven en de universiteit in Nijmegen te benaderen. Dat is gelukt, ik kan daar over een paar maanden aan de slag.’

Robin: ‘Ik ben wel bij de RUG blijven hangen en werk sinds een maand bij de afdeling experimentele psychologie, waar ik samen met mijn supervisor ons eigen onderzoeksvoorstel uitwerk.’

Jullie zijn allebei summa cum laude geslaagd. Was het niet balen dat je niet de enige bent?

Robin: ‘Mijn motivatie is altijd intrinsiek geweest: ik wilde graag alles weten over mijn vakgebied, echt goed worden in iets. Summa cum laude is dan een mooie beloning. Dat iemand anders dezelfde ambitie heeft, vind ik alleen maar mooi.’

Pim: ‘Ik wist dat Robin belachelijk hoge cijfers haalde en ik gun het hem. De afgelopen jaren heb ik eigenlijk gezien als een vriendschappelijk spel: wie haalt de hoogste cijfers. Dat is nu voorbij.’