Het is geen sprint, maar een marathon. En als de Kenianen minuten na het startschot al niet meer te zien zijn, jogt Henk, een echte huis-, tuin- en keukenhardloper,  vol goede moed over de startlijn. Vrolijk om zich heen kijkend, duimen omhoog naar de familie, nog even een praatje met zijn medelopers. Nog maar 42 kilometer te gaan.

Ik was net als Henk zes maanden geleden.  ‘Nu alles nog opschrijven, dan is het klaar.’ Ik zei het tegen mijn familie, vrienden en zachtjes tegen mezelf.  Voortvarend en vol enthousiasme ging ik van start aan mijn proefschrift. Woorden werden zinnen, zinnen werden alinea’s en uiteindelijk ontstonden er hoofdstukken, aangevuld met referenties, grafieken en plaatjes. Het begon voorspoedig, net als de marathon van Henk.

Maar na zo’n dertig kilometer merkt Henk dat hij vermoeid raakt. Zijn voeten worden zwaarder, het wordt moeilijker om ze recht voor elkaar te zetten, hij krijgt niet meer alles mee wat om hem heen gebeurt. Links en rechts haalt hij lopers in die met gebogen hoofd verder wandelen of langs de kant van de weg zitten. De slijtage slag is begonnen.

En zo is het ook bij het schrijven van mijn proefschrift. Maar mijn slijtage slag speelt zich niet af op het fysieke vlak.

In de rechterbovenhoek van mijn computerscherm staat sinds een paar dagen een rood driehoekje. Of ik mijn besturingssysteem wil updaten, omdat anders mijn verbinding met internet niet meer gegarandeerd wordt. De laatste keer dat ik dat deed, was het effect hetzelfde als mijn computer formatteren: alles was weg.

Dus nee, ik wil niet updaten. Ook mijn toetsenbord vertoont kuren: de letters e, k en l en de spatiebalk hebben wat extra kracht nodig. Twee weken geleden was dat nog op te lossen door mijn toetsenbord een keer op de kop te houden en de etensresten eruit te schudden, maar blijkbaar heb ik iets gegeten wat niet zo makkelijk los te schudden is. Achtereenvolgens blijkt mijn harde schijf vol te zitten, mijn computer klinkt ineens als een opstijgend vliegtuig en mijn USB stick wordt niet meer herkend.

Maar ik ben ervan overtuigd dat zowel Henk als ik de eindstreep halen, al was het maar vanwege ons doorzettingsvermogen en het gezichtsverlies dat wij lijden bij familie, vrienden en collega’s als we het niet halen.

In tegenstelling tot Henk heb ik wel een back-up plan: een ouderwetse typemachine en typex. Geen niet-bestaande internetverbinding, kapotte USB poort of volle schijf die me tegenhoudt.