Na drie tergende weken van squatten, wimperverven en bh’s passen, kwam de verlossing in zicht. De date. Nog nooit was ik zo nerveus voor een afspraakje. Dat krijg je ervan als je compleet onverwacht de dj mee naar huis neemt van het event dat je dient te verslaan. Van journalist naar groupie in vijf uur tijd.

Na ons eerste treffen liet hij een allerpoepigst briefje achter om me te bedanken voor de onvergetelijke avond. Met z’n ‘Call me’ legde hij de bal weer bij mij. We gingen elkaar zien tijdens Amsterdam Dance Event. Niet bepaald een makkelijke setting voor een date: pompende house in een hete loods vol stervende mensen, 150 kilometer van je bedje. Voor de nodige ondersteuning stond bff Vio gelukkig paraat.

Gelukkig, want zodra ik hem tegen het schaars geklede lijf liep, was al duidelijk dat dit een klassiek meidenavondje zou gaan worden. Gehuld in hotpants en met een blonde pruik op zijn korte afro geparkeerd, begroette hij me met een zoen ergens tussen mijn lip en wang in. Zonder enig oogcontact stelde hij voor de aankleding te laten zien. Wat volgde was de slechtste rondleiding ooit. Zonder een woord te zeggen hobbelde hij voor ons uit door de stampvolle zaal, daarbij een constante erehaag creërend. Om de paar meter hoorden we mensen smiespelen ‘It’s him’, ‘Oh my god, it’s Seth’, waarop ze een stapje opzij gingen. Na tien zwaar ongemakkelijke minuten was de tour afgelopen.

‘Jezus wat was dat kut’, concludeerde Vio terecht terwijl we Seth terug de dj-booth in zagen benen. Met het eerstvolgende drankje proostten we nog even op de gastenlijstplekken, waarop de avond wat ons betrof alsnog kon beginnen.

De compleet weggevaagde date-stress bood ongekende verlichting. Zwevend op het podium in de loods vol bloedmooie mensen hoorde ik de mooiste set uit m’n leven. Met gesloopte panty en volgezweet nieuw ondergoed stapte ik tegen het ochtendgloren kirrend bij Vio achterop haar ov-fiets. Gingen alle dates maar zo.