Mensen die hun bek niet houden in de stiltecoupé. Het wordt met de dag erger. De gemoederen lopen snel hoog op; telefoons worden afgepakt en uitgedrukt, om het minste of geringste krijg je salvo’s van gesis over je heen. Een beetje eten of je Labello zoeken in je tas is er niet meer bij in de oorverdovende stilte. Verkouden zijn of de botte pech hebben dat er iemand naast je neerploft die je probeert te versieren krekenen op tientallen blijken vol intense haat.
Man man man. Je zou haast denken dat je bij een matinee zit in plaats van in een veredelde veewagon die je op kosten van de staat naar een evenzo gratis maaltje bij je ouders brengt.
In mijn tijd -nouja, in mijn tienertijd – bestond er zelfs nog zoiets als een rookcoupé. Elke trein telde één of meerdere coupés met asbakken. Niet alleen de verstokte puffers zaten daar, maar ook gewoon gezinnen en het niet-rokende volk dat elders geen plekje had kunnen vinden. Stonk je de rest van de dag wel naar rook, maar dat deed werkelijk iedereen in die tijd.
Misschien heb ik makkelijk praten aangezien ik zelf doorgaans degene ben die mensen de coupé uitjaagt vanwege m’n drukke verschijning. Tijdens m’n laatste treinreis zaten m’n vierzitsgenoten zelfs over mij en m’n bff te roddelen via app en real life. ‘Dan zit ik nog liever naast een alcoholist.’ En bedankt.
Het lijkt mij dan ook een uitermate goed idee om een nieuw type coupé te introduceren: de mayhemcoupé. Met dikke speakers en asbakken. Louter voor de drukkere medemens die zich niet kan schikken naar de eisen die worden gesteld aan de hedendaagse reiziger. Iedereen blij.
Laurna Louwes studeert English language and culture
Foto Reyer Boxem