Bloot op de camping. Hartstikke lekker, vinden Renske en Sanne. Maar fietsen in je nakie? No way!
Door Marieke Voppen / Animatie René Lapoutre
Geen gedoe met bikini’s, geen gesjouw met kleding naar de douchehokjes en streeploos bruin worden. Renske (24) is naturist. Ze gaat in de zomervakantie naar campings waar je zonder kleren loopt. Sanne (22) doet hetzelfde. ‘Het is gewoon lekker om naakt rond te lopen in de zomer. Maar dit betekent niet dat ik thuis ook zonder kleren loop, hoor!’
Renske, masterstudent sociale geografie, ging als baby al mee naar naturistencampings. ‘Het leek mijn papa wel chill. Ik ben ermee opgegroeid, voor mij is het heel normaal. Ook in de pubertijd heb ik er geen enkele moeite mee gehad’, zegt ze.
Textielcampings
Ook Sanne, rechtenstudent, ging van jongs af aan mee naar de naturistencampings in Frankrijk. ‘Als puber vond ik het niet altijd fijn om naakt rond te lopen. Toen mijn broer en ik niet meer naar de naturistencampings wilden, besloten mijn ouders naar gewone campings te gaan.’
‘Textielcampings’ noemt Renske deze campings waar je je kleren aanhoudt. Waar op de gewone camping een bordje bij het zwembad hangt dat je niet mag duiken, hangt er op de naturistencamping een bordje ‘zwemkleding verboden’. Vakantiegangers lopen er naakt rond. Zwemmen, zonnen, naar de campingwinkel; alles gaat in je blootje.
Hartstikke leuk misschien, maar waar jonge kinderen er vaak geen enkel probleem mee hebben, wordt al die blootheid voor pubers een probleem. ‘Mijn lichaam veranderde en dat vond ik niet prettig. Ik voelde me niet meer fijn om in het bijzijn van mijn ouders in mijn nakie rond te lopen.’
Sanne praatte er ook liever niet over op school. Een paar goede vrienden wisten het wel, je moet wel immers als je over je zomervakantie praat. ‘Maar ik schaamde me toch wel. Het was best wel een taboe.’
Of denk aan de talloze vakantiefoto’s die je mee terugneemt, waar je dan in evakostuum opstaat. Renske heeft er geen problemen mee, al maakt ze wel altijd een selectie van de foto’s die ze wel of niet aan anderen laat zien. Sanne houdt ze sowieso liever voor zichzelf.
Het heeft tot vorig jaar geduurd voor ze de gêne van zich af kon laten glijden en opnieuw een naturistencamping bezocht. ‘Ik vond het heel fijn, maar dat hoeft niet iedereen te weten.’
Even slikken
Voor Renske was de worsteling met haar veranderende lichaam veel minder erg. Als puber had ze er weinig problemen mee en ook nu vertelt ze gewoon aan mensen dat ze naar naturistencampings gaat. Maar voor haar vriendje was het wel even slikken toen hij met haar en haar familie met vakantie ging. ‘Hij wou het eerst niet geloven’, vertelt Renske. ‘Ik heb hem eerst meegenomen naar de sauna. Ter voorbereiding zeg maar.’
Uiteindelijk bleek het vooral een kwestie van ‘er even doorheen moeten’. ‘Hij schrok nog toen we bloot in het zwembad moesten, maar na een tijdje was hij wel gewend.’ Nog beter: ze gaan nu ook samen naar naturistencampings.
De sfeer op dergelijke campings is veel relaxter dan op ‘textielcampings’. Geen gedoe met plakkende kleren of snijdende bandjes. ‘Bovendien word je mooi bruin’, zegt Renske.
Er is vaak meer ruimte, meer natuur en minder regelgeving. ‘Tenten staan midden op het veld gewoon open. Bij het toiletgebouw hangen mobieltjes in het stopcontact en niemand neemt de telefoon van een ander mee’, vertelt Renske. ‘Je hebt toch geen broekzak waar je het ding in kan stoppen’, grapt ze.
Minder jongeren
En het is nou ook weer niet zo dat bloot moet. Er zijn wel van de ‘übernaturisten’ die zelfs in de kou half naakt lopen, maar dat vind Renske overdreven. Dan dragen ze een fleecevest en schoenen, maar voor de rest niets. Bizar? Sanne grijnst. ‘Dat doe ik niet, hoor! Als ik het koud heb, trek ik gewoon kleren aan.’
Het enige jammere is het publiek. Er zijn gewoon minder jongeren.
Toch blijft ook voor deze meiden het naturistengebeuren voornamelijk beperkt tot de warme landen. Niet dat het niet kan in Nederland. In Groningen, bij de Hoornseplas is bijvoorbeeld ook een naturistenstrandje, waar Renskes ouders wel eens heen gaan. ‘Ik zie mezelf niet snel naakt in de regen lopen’, zegt Renske. ‘Bovendien liggen die campings in Frankrijk vaak afgelegen. Het strandje in Groningen, daar loopt gewoon iedereen langs. Daar bedank ik voor.’
Ze voelen dan ook het taboe dat rust op bloot lopen. ‘Saunabezoek vindt men heel normaal, maar naturistencampings worden vreemd gevonden’, zegt Renske. Studenten douchen soms zelfs niet eens na het sporten. ‘Dat snap ik niet, er zijn toch douches op het sportcentrum?’
Moet je nog ergens rekening mee houden als je bloot rondloopt? Renske: ‘Ik let er wel op dat ik niet in ongemakkelijke poses ga zitten. Wat ook niet zo charmant is, als je moet bukken om iets van de grond te pakken.’
‘Naakt fietsen doe ik niet’, zegt Sanne.
‘Ik ook niet’, bevestigt Renske. ‘Er zijn fanatiekelingen die direct bij aankomst op de camping al hun kleren uitschoppen. Om vervolgens naakt hun tent op te zetten. Dat vertik ik. En o ja’, herinnert ze zich, ‘ik heb weleens rode billen gehad, ze waren heel erg verbrand. Normaal gesproken zien mijn billen geen zonlicht. Dat heb ik geweten ook!’