Ik werk me een weg uit het KEI-pand, de rij staat tot buiten. Zo ver, zo goed. Met kaart, ID en collegepas enkele uren later richting de uitsmijters/beroepsvoelers/mensen die moeten zorgen dat drugs en wapens Martini Plaza niet in komen. Lachen om de mensen die in de rij staan bij de kassa. Terug gestuurd worden naar de rij bij de kassa om het kaartje om te wisselen voor een bandje. Aah, daar zul je net de rode vlek hebben van buienradar, die vlek die we net zouden onwijken.

‘Laten we gewoon de hele kar omgooien en naar binnen gaan, ze kunnen ons nooit allemaal hebben’, roept een KEI-loper. Wat een rebel. De meisjes achter de kassa doen echt hun best, maar tegen het systeem valt niet te vechten, en laat het systeem hier nou net flink falen.

Motherfucking hands

Twintig minuten en een natte haardos verder dan toch binnen. Of het regent, vraagt iemand met het KEI-logo bij de ingang… [Verwensing] Door langs de muntjes, bier, en hop de zaal in. Zaal Earth. Vol en te warm: net echt aarde. Hippe DJ’s en Kraantje Pappie, met baard? Samenvatting: ‘Put your motherfucking hands up Groningen, SPRINGEEEEEN! (In de feesttent, in de disco of de club, in het weekend) BOEM BOEM!’.

Dan maar nieuwe munten. Er ligt een meisje met haar gezicht tegen de vloer op de gang, tuuuuurlijk. Pinnen graag. En door naar zaal Sky. Het meisje wordt intussen weggevoerd door de beveiliging en aanhang, snap ik wel.

Zondig tot en met

Overal die jonkies. Verspreid over de zaal staat het equivalent van twee groene literpotten huismerk-gel en talloze bussen Axe deodorant. Hier zijn stekeltjes nog de norm, langer haar is voor vrouwen, pardon, meisjes en KEI-leiders. Zucht, de meisjes… Weet je nog toen benen en billen en buik op schitterende wijze in elkaar over liepen? Throwback friday. Maar kijk naar al die jonge koppies. Drieëntwintig en zondig tot en met, dit is bijna ongemakkelijk.

Twee vingers schuim

Zaal Sky is de zaal met de hippe dance-muziek, en tevens de zaal waar afgelopen vijf jaar het eindfeest gehouden werd. Vertrouwd en goed gelucht. Zaal Earth is nieuw voor de KEI. En groot, erg groot. En vol en warm. Maar er hangt dus wel een grote aardbol boven het podium, dat dan weer wel. Overeenkomst is de grilligheid van de tappers. Geen píjl op te trekken. De twee vingers schuim horen niet verticaal. Veertig bekertjes cola, met en/of zonder Beerenburg, worden driftig aangevuld door een ijverige barknul. Alsof aanbod daadwerkelijk vraag schept. Zo werkt het gewoon niet, Adam Smith en tappers!

Dood bier is ook bier

Maar ach, wat geeft het ook. Dood bier is ook bier, en de grootste consumenten staan toch elders in de rij om te ontgroenen of ontgroend te worden. De partij is vanouds opperbest en de duizenden jongelui gaan helemaal uit hun dak. Ik hoor oud-Groningers wel eens zeggen dat ze nergens zo hard drinken als in Groningen. De eerste steen van dat talent is voor deze lichting alvast weer gelegd. Zien hoe dat zich ontwikkelt…