Neem twee dozijn bekende wetenschappers. Leg deze in een jaar of 400 vast op doek, fotopapier of in steen. Strooi deze artefacten uit op een bedje van ‘Kijk! Ons Academiegebouw voor en na de brand’ en breng het op smaak met wat kruidige beschrijvingen. Voeg voor een feestelijke touch nog wat lustrumposters van het één of ander toe. Hang het acht maanden te drogen in een Universiteitsmuseum en u hebt een expositie.

Naast aandacht voor studentenleven en wetenschap is er in de lustrumexpositietrilogie ook aandacht voor kunst. Veel kunst van de RUG bevindt zich op minder zichtbare plekken. Speciaal om die ‘in het zonnetje te zetten’, is het nu ‘uit de schaduw’ gehaald en in het Universiteitsmuseum gezet. Maar of dat nou per se nodig was…

Het museum is verlaten op het meisje achter de kassa na. Bovenaan het trappetje staan twee vitrines. In de een ligt een rol waarop een maskerade te zien is, in de andere brieven in glanzende rollen en dozen van dure buitenlandse universiteiten. Het witte muurtje er tegenover hangt vol met gelamineerde, oude lustrumposters van de RUG, van Vindicat en van wat andere instanties. Het thema van die hoek is ‘lustrum’, zo staat op het  infobord dat tegen een kale triplex plaat is gehangen.

Vervolgens loop je door de corridor, waar door gebrek aan belichting alsnog van alles in de schaduw hangt. Hier is aandacht besteed aan het Academiegebouw. Het huidige fotogenieke gebouw staat er pas sinds 1909, gebouwd nadat het oude was uitgebrand. Van deze gebeurtenis hangen wat prenten en foto’s, waarvan het doorkijkje in een uitgebrande galerij eruit springt. Fun fact: het ontwerp van het huidige Academiegebouw lag al binnen een week na de brand op tafel.

In de hoek misschien het hoogtepunt van de expositie: de puntgave pedelstaf uit 1605, die vastgehouden wordt door pedel Hero Kars op het schilderij ernaast. De Afrikaanse maskers verderop doen er weliswaar nauwelijks voor onder, maar lijken niet op hun plek tussen de hoogleraren.

Toch zijn deze stukken uit het vroegere Volkenkundig Museum een stuk interessanter dan de twee wanden vol schilderijen elders in de gang. Wat volgt is een feest der herkenning – als je ongeveer 200 jaar bent. Op twee witte tafels, op kniehoogte, staan elk vijf bustes van RUG-legends, gezichten van elkaar af. Omgedraaid had het eruit gezien alsof ze aan het kaarten waren op een wolk, maar dat was waarschijnlijk niet serieus genoeg. Heymans, Ubbo Emmius, Zernike en Juliana kijken dus star hun eigen kant op.

Het probleem van de tentoonstelling is dat het bij voorbaat tweederangs werken laat zien. Wat mooi is, hangt immers al in het zicht. Maar kom je langs het museum, loop dan even langs die pedelstaf en de maskers. Je hebt nog tot 4 januari 2015.

Tim bezocht ook de andere twee lustrumtentoonstellingen: ‘400 jaar studentenleven‘  in het Groninger Museum en ‘400 jaar wetenschap‘  in de Aakerk.