Een overwerkte hoer. Goedkoop, inwisselbaar en met een verminderde psychologische gezondheid. Niet de woorden die ik zou gebruiken tijdens een sollicitatie om mijn huidige baan te beschrijven, maar er zit wel een kern van waarheid in. Dat dit gevoel herkenbaar is voor jonge wetenschappers blijkt wel uit de twee artikelen Prostituees van de wetenschap  en Ratrace van de UK vorige week.

Het was een feest van herkenning. Onderzoek bij de GMW faculteit liet zien dat wetenschappers gemiddeld 6.8 uur overwerken (dat is bijna een dag per week), moeite hebben met sociale relaties en gestresst zijn. Terugkijkend op de onderzoeksafdelingen waar ik gedurende mijn studie een kijkje heb genomen, denk ik dat deze resultaten moeiteloos kunnen worden doorgetrokken naar elk van hen.

Ik kom ook regelmatig laat thuis met een pesthumeur en reageer dat dan vervolgens af op mijn vriend. Het werd op een bepaald moment zo erg dat ik hem uit schuldgevoel een nieuwe spelcomputer kado heb gedaan. Niks zegt zo goed -sorry-dat-ik-een-onuitstaanbare-trut-ben-en-dat-ik-het-afreageer-op-jou-als-mijn-programma-niet-werkt-of-mijn-grafiek-niet-lukt-maar-hier-heb-je-iets-zodat-je-wat-te-doen-hebt-als-ik-de-aankomende-tijd-weer-veel-aan-het-werk-ben-  als een nieuwe spelcomputer.

Wat ik vooral proefde uit de verhalen van de geïnterviewde wetenschappers was een meer berustende toon: ja, we werken hard, ja, we leven in onzekerheid of we een nog wel een beurs of een vaste aanstelling krijgen, ja, twee van de drie wetenschappers heeft er serieus over nagedacht om te stoppen, maar we zijn er nog steeds. We doen ons werk nog steeds, met heel veel liefde, passie en enthousiasme.

Mensen buiten de wetenschap reageerden verbaasd: waarom laten wetenschappers het zover komen? Maar ik had niets anders verwacht. Wetenschappers vinden hun vak namelijk het mooiste wat er bestaat. Het zijn net kleine kinderen die voor de eerste keer in Disneyland zijn. Een magische plek vol met plezier, nieuwe dingen en ervaringen waarin je je de hele dag geen moment hoeft te vervelen.  Natuurlijk, subsidie- en beursaanvragen schrijven, colleges voorbereiden, toetsen nakijken, vergaderingen bijwonen, (PhD) studenten begeleiden: het hoort er allemaal bij. Maar daarnaast  mogen zij de overgebleven uren van de week rondlopen in hun eigen versie van Disneyland.

En wie wil er nou niet elke dag naar Disneyland?