Opinie: Zó afstuderen tijdens een pandemie doet veel pijn
Ik heb onlangs mijn masterdiploma gehaald en stond op de tweede plaats van de Pfizer Prijzen voor Life Sciences en ik wil graag mijn verhaal vertellen. Het is geen leuk verhaal; het gaat over hoe pijnlijk het was voor mij als internationale student om midden in een pandemie af te studeren aan de RUG.
Ik ben een PhD-student aan de Faculty of Science and Engineering (FSE). Ik kwam vijf jaar geleden scheikunde studeren aan de RUG en ik besloot te blijven om ook mijn master te doen. Ik kom uit Oost-Europa en ik heb het hier niet altijd makkelijk gehad, maar ik heb het overleefd. In augustus studeerde ik summa cum laude af met een master in biomolecular sciences aan de RUG, en in september begon ik aan mijn PhD-avontuur.
Het is op het moment natuurlijk niet mogelijk om een normale diploma-uitreiking te organiseren, maar wat FSE had bedacht heeft me ontzettend gekwetst. Ik heb geprobeerd te vertellen hoe ik me voelde, maar ik heb al een week niets van ze gehoord; het kan kennelijk niemand iets kan schelen.
Lang verhaal kort: er was ons verteld dat alle diploma-uitreikingen zijn afgelast tot in ieder geval maart 2021, en dat er maar een alternatief is: we kregen vijf minuten om ons diploma op te halen bij de supportdesk tussen 11 uur ’s ochtends en 1 uur ’s middags. We mochten geen mensen meenemen. Ik ging hierin mee omdat ik mijn diploma nodig had, maar ik vond het allerminst leuk.
Dat ik mijn diploma op ging halen was pijnlijk omdat mijn ouders, de enige mensen die me mijn hele leven gesteund hebben, er niet bij konden zijn. Een andere student die zijn diploma op hetzelfde moment op kwam halen, had zijn ouders wel meegenomen. En ze mochten naar binnen. Alle mensen die ervoor moesten zorgen dat de regels nageleefd werden, deden helemaal niets.
Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld. Op de fiets terug naar huis kon ik mijn tranen niet inhouden. Mijn hart was gebroken. Vervolgens kreeg ik ook nog eens een ‘goodie bag’ die zo goed als leeg was, wat de leegte en vernedering van mijn diploma alleen maar erger maakte. Ik ben niet eens trots als ik mijn diploma zie; ik heb er twee jaar hard voor gewerkt, maar ik voel niets.
Ik ben niet eens trots als ik mijn diploma zie, ik voel niets
De dag nadat de Koninklijke Hollandsche Maatschappij der Wetenschappen de Pfizer Prijs aan mij uitreikte tijdens een ceremonie op Zoom, voegde de RUG mijn naam toe aan de lijst van KHMW-prijswinnaars op de website van de universiteit.
Ik eiste dat de RUG mijn naam weghaalde, omdat ik me zo vernederd voelde tijdens mijn diploma-uitreiking. Maar ik werd genegeerd. Sterker nog, de universiteit realiseerde zich niet eens dat de masteropleiding bij mijn naam niet eens bestond: scheikundige biologie is slechts een afdeling binnen biomolecular sciences.
Ik voel me gebruikt, alsof ik alleen maar een nummer was dat collegegeld betaalde. Wat mij betreft had FSE iets als de KHMW kunnen organiseren: een online uitreiking was veilig geweest voor iedereen, en toch feestelijk. Ik was wel trots op de prijs van de KHMW en het diploma dat per post werd gestuurd.
Gelukkig heb ik een fantastische onderzoeksgroep en die liet zien hoezeer ze me waarderen als onderzoeker en dat ze om me geven; ze gaven me een groot boeket bloemen. Dit heeft de pijn van het fiasco van FSE wat verzacht, maar toch kan ik het de universiteit niet vergeven dat ze me zo hebben gekwetst. Ze bagatelliseerden mijn prestaties en misbruikten mijn naam omdat het goed uitkwam.
Ik wil gewoon graag gehoord worden. Ik vind dat mensen moeten weten dat afstuderen op dit moment lang niet zo leuk is als de universiteit doet overkomen op haar Instagramprofiel.
Adina Sauciuc is PhD-student aan de Faculty of Science and Engineering (FSE)