‘Zinspelen op ontslag nemen is bijzonder respectloos’
Opinie
‘Zinspelen op ontslag nemen is bijzonder respectloos’
Wij, de initiatiefnemers van het manifesto, hebben met veel belangstelling de universiteitsraadsvergadering over de toekomst van het beurspromovendi-experiment gevolgd. Dit is onze reactie op die vergadering.
Kort gezegd zijn wij teleurgesteld. De voorgestelde verbeteringen dragen niet bij aan het vergroten van de rechtszekerheid en -gelijkheid van huidige beurspromovendi die te maken hebben met de nadelen van het experiment.
Waar het op neerkomt is een (nodige) verbetering van de informatievoorziening, waar de universiteit pas in maart 2020 een concrete invulling aan kan geven. Tegen die tijd is de aanvraag voor de tweede ronde van het experiment al ingediend.
Verder werd ook duidelijk dat de universiteit onze problemen niet erg serieus neemt. Argumenten met betrekking tot onze gelijkheid, worden weggezet als hebzucht. Rector magnificus Cisca Wijmenga zei zelfs dat we niet over ons salaris moeten zeuren, omdat buschauffeurs van gelijksoortige bedragen een gezin moeten onderhouden.
Met alle respect voor het beroep van buschauffeur, is deze vergelijking irrelevant. Dit voorbeeld laat echter wel zien op welke manier de universiteit over ons denkt.
Allereerst erkent de universiteit niet dat ook veel beurspromovendi een gezin moeten onderhouden en dat ze hier veel moeite mee hebben op alleen een bursalensalaris. Ten tweede begrijpt de universiteit niet (of wil ze niet begrijpen) dat wij gelijk loon voor gelijk werk willen.
Zoals Cisca Wijmenga zei: als je veel geld wilt verdienen, ga dan het bedrijfsleven in. Beurspromovendi hebben ervoor gekozen het ‘grote geld’ te laten liggen om hun droom te kunnen waarmaken en hebben in dat opzicht ook hun loyaliteit aan de universiteit verklaard.
Zinspelen op ontslag nemen als we de huidige voorwaarden van het experiment – hoe nadelig ze ook zijn – niet accepteren, is bijzonder respectloos naar onze positie. De realiteit van het experiment is dat beurspromovendi de ongelijkheid dagelijks voelen, waardoor ze veel onrust ervaren, ze gedwongen worden een tweede baan te vinden of zelfs een burn-out krijgen.
Dit alles beïnvloedt (de kwaliteit van) de dissertaties, en van ons persoonlijke leven. Nogmaals, de ‘voordelen’ van het experiment en de huidige invulling van onze promotieplekken wegen niet op tegen de nadelen en moeten naast de informatievoorziening ook behandeld worden.
Daarom dringen we er bij de universiteitsraad op aan om hier kritisch naar te blijven kijken. Net als naar het feit dat er wel degelijk een hiërarchisch aspect aan onze positie zit, waardoor ‘nee’ zeggen van alle kanten op weerstand stuit.
Concluderend accepteren wij noch de huidige voorwaarden waar beurspromovendi mee te maken hebben, noch de voorwaarden in de tweede ronde van het experiment. Daarom zullen wij ons, zoals ook uiteengezet in het manifest, blijven inzetten voor het stopzetten van dit experiment, voor gelijkheid en voor compensatie. We willen eenieder die bereid is om voor ons te vechten namens de 220 beurspromovendi die het manifest tot zover hebben ondertekend graag bedanken.
Martha E. Buit is een van de initiatiefnemers van het manifest, waarin beurspromovendi bezwaar maken tegen hun arbeidsomstandigheden