Beste Tim,

Een tijdje terug stond in de krant dat studentenverenigingen fungeren als een sociale snelkookpan: volwassen vriendschappen worden er in relatief korte tijd gesmeed. Gezien de stijging van het aantal eerstejaars bij verenigingen, lijken studenten dat aantrekkelijk te vinden. Is dit terecht?

Ties en Maarten

 

Beste Ties en Maarten

Het stond vorige week inderdaad in de Volkskrant: studentenverenigingen lijken trucs voor vriendschapsvorming gestructureerd te hebben. Of dat de reden is voor eerste-, tweede- of tegenwoordig soms zelfs derdejaars (… beter laat dan nooit) studenten om ergens lid te worden, kun je je echter afvragen. Ik dacht op mijn 18^e in ieder geval niet: goh, zo’n handvol volwassen vriendschappen zie ik wel zitten, doe mij zo’n lidmaatschap! Dat was meer de nuchtere en vrucht van een zaadje dat met bier bewaterd was.

Of dat terecht is? Die vraag kan op twee onderdelen van jullie stelling slaan. Is het terecht dat er snelkookvriendschappen worden bereid in een kunstmatige setting? Het klinkt niet erg vleiend, nee. Maar zo lang we er niemand direct mee schaden, waarom zouden we onze eigen ervaring dan niet voor waar aannemen?

Als jullie tweeën best buddies zijn geworden, wat boeit het dan wat die ‘ik-ben-heel-open-minded-en-draag-graag-zwarte-metalband-t-shirts-maar-mensen-die-bij-een-vereniging-zitten-zijn-allemaal-zooo-typisch-en-vervelend,-en-ze-generaliseren-ook- altijd- allemaal-zo’-zeggers vinden? Precies.

Of het terecht is dat het verenigingsleven studenten wel lijkt te trekken? Ja. En niet alleen om dronken je eigen sociale grenzen op te rekken, wat voor veel mensen hoognodig is (terwijl anderen echt serieus even normaal moeten doen), maar er zijn echt meer dan duuzend verenigingen in Groningen. Als je niet actief lid bent van minstens drie daarvan, doe je iets grandioos fout.

Want los van je cv en je baanperspectief is sociaal diverse interactie bijzonder goed voor je als mens. Studeren kunnen we allemaal wel. Maar als je vertraging oploopt door een vereniging ben je kennelijk gewoon nog niet klaar voor het grote mensenleven, dus is het goed dat je een jaartje langer rijpt. En als je er geen vertraging door oploopt omdat je wel je leven op orde hebt, waarom zou je jezelf dan de lol en de vrienden ontzeggen?  

Non scolae, sed vitae, immers.

Was getekend, een zesdejaars still going strong.

 

Heb jij ook een vraag aan Tim? Mail dan naar timbakker@ukrant.nl