Vorig jaar gaven 25.000 studenten in Groningen aan zich wel eens eenzaam te voelen. En uit een jaarlijkse landelijke enquête onder internationale studenten die onlangs gehouden werd, blijkt dat zij zich in Nederland buitengesloten en geïsoleerd voelen.
De universiteit heeft maatregelen genomen om de integratie te bevorderen, bijvoorbeeld door te kiezen voor het thema ‘inclusiviteit’ voor de recente lustrumviering. Maar er zijn ook initiatieven die buiten de wetenschappelijke bubbel reiken. Lokale voetbalclub Mamio is twee teams begonnen voor internationale studenten in de hoop hen zo kennis te laten maken met een belangrijk onderdeel van de Nederlandse cultuur: de sportverenigingen.
Het Surinaamse woord mamio betekent zoiets als ‘lappendeken’. Het is een passende metafoor, want Mamio gelooft in groei door diversiteit – op het veld.
Een Duitser en een Indonesiër lopen samen een veld op…
Dit is niet het begin van een grap: de Duitse student international business Steffen Hünker (22) en de Indonesische student chemical engineering Ikra Halki (20) lopen allebei het voetbalveld op, met Mamio’s blauw-gele shirt aan. Mamio heeft twee internationale teams waar RUG-studenten van over de hele wereld samenkomen.
‘Eén keer telde ik dertien nationaliteiten die samen aan het spelen waren’, zegt Steffen. Volgens Ikra geeft het voetbalveld je het soort inzicht in culturele verschillen dat je nergens anders kunt krijgen. Hij denkt dat het spelen in zo’n multicultureel team hele praktische culturele compententies oplevert. ‘Het is interessant om van elkaar te leren’, zegt hij. En het is ook verrassend eenvoudig, vertelt Steffen, want op het veld ‘verdwijnen de culturele barrières. Je kunt je eigen taal ontwikkelen. Zelf als je niet goed Engels spreekt, kun je elkaar begrijpen.’
Meer dan alleen sport
De aanwas van internationale studenten begon zo’n tweeënhalf jaar geleden. Toen werd ook de Belgische masterstudent Adrian Enders (24) lid. ‘Ik kwam naar Groningen om bedrijfseconomie te studeren en ik wilde net zoals thuis bij een club spelen. Op een dag zag ik een bericht op Facebook waarin een coach om spelers vroeg, en zo kwam ik in een gemengd team met Nederlandse en internationale studenten bij Mamio terecht.’
Adrian werd uiteindelijk de coach van een internationaal team, nadat zijn voorganger de club voor het einde van het seizoen verliet. Het gaat hem om meer dan alleen de sport; hij ziet het als gemeenschapsvorming. En hij stelt dat Mamio de muur die tussen internationale studenten en Stadjers staat op een bijzondere manier afbreekt. De clubleden zijn heel erg betrokken geraakt bij ‘hun’ studenten: ‘Zodra mensen aankomen, vragen ze altijd meteen: hebben de studenten al gespeeld? Hoe hebben ze het gedaan? Wij brengen in die zin iets nieuws mee naar de club. We moeten integratie binnen het team en binnen de gemeenschap blijven bevorderen, want dat begint nu iets op te leveren.’
Omdat de wedstrijden door heel Nederland zijn, krijgen de internationale studenten de kans om het land te verkennen als inwoners van Nederland in plaats van als toeristen. ‘Ik ontdek veel over de Nederlandse cultuur door de verschillende delen van Groningen of andere Nederlandse steden en dorpen te bezoeken’, zegt Steffen.
Steffen en Ikra kunnen het van harte aanraden om lid te worden van een vereniging om de eenzaamheid tegen te gaan. Ikra zegt dat hij door lid te worden van Mamio een groep echte vrienden heeft gemaakt en belangrijke banden heeft gekregen in de stad – iets wat de meeste internationale studenten niet hebben. ‘Het is makkelijk om barrières te slechten’, zegt Steffen, ‘want als je eenmaal bij een club hoort kennen de mensen je en zijn er geen vooroordelen of vooringenomenheid meer.’