Verknocht aan Nederland

Daniela Naydenova, afkomstig uit Bulgarije

Daniela Naydenova

In 2003 verhuisde Naydenova met haar vriend – nu haar man – Konstantin Ignatov naar Groningen. Ze studeerde aan de RUG en haalde in 2008 haar masterdiploma bedrijfskunde en economie. ‘Ik werd verliefd op de rust in Groningen. Ik kwam op bezoek bij een aantal vrienden die hier al studeerden en besloot hier ook naartoe te komen’, zegt ze. Dat ze hier in het Engels kon studeren, hielp ook bij haar beslissing. Na hun afstuderen vonden Naydenova en haar man, ook RUG-alumnus, hier werk en besloten in Nederland te blijven. Ze geeft nu les aan de Hanzehogeschool en heeft onlangs haar eerste huis in gekocht in Groningen.

Naydenova heeft lang getwijfeld of ze weer naar huis zou gaan. ‘Een doorslaggevende factor was de goede balans tussen werk en privéleven hier’, zegt ze. ‘We zijn gebleven omdat we ons hier zowel professioneel als persoonlijk beter kunnen ontwikkelen dan in Bulgarije. Het betaalt ook beter’, zegt Naydenova. ‘Mijn werk is erg in trek op het moment, net als dat van mijn man – hij is softwarespecialist – en met de juiste opleiding ben je overal op de markt welkom.’

Wonen in Nederland geeft haar een gevoel van zekerheid en rust. En het is nog redelijk dicht bij huis: ‘Het is vanuit Nederland maar twee uur vliegen naar Bulgarije. Nieuw-Zeeland was veel verder weg geweest. Als ik mijn familie en vrienden mis, kan ik ze zo een weekendje opzoeken. Maar Sofia, net zoals veel andere grote steden, is chaotisch. De rust in Groningen is voor mij echt van onschatbare waarde’, zegt Naydenova.

Bernd Warnders, afkomstig uit Duitsland

Bernd Warnders

Warnders verhuisde in 2008 naar Groningen om kunst, cultuur en media (KCM) te studeren. Er was op dat moment geen vergelijkbare opleiding in Duitsland. ‘De toelatingseisen bij Duitse universiteiten zijn ook belachelijk’, zegt hij. ‘Hier hoefde ik alleen maar Nederlands te leren.’

In 2016 rondde hij zijn master KCM af. Datzelfde jaar kreeg hij een baan als curator van het filmarchief en medialab van de RUG. ‘De overgang van student naar werkende ging me heel gemakkelijk af, dus besloot ik hier te blijven’, zegt Warnders. ‘Ik ben dol op Groningen en ik vond het heel fijn dat ik na mijn afstuderen hier kon blijven om te werken. Ik had niet echt een economische reden om in Nederland te blijven, maar ik was Groningen leuk gaan vinden.’

Hij woont nu samen met zijn vriendin in Almere en reist elke dag naar Groningen om les te geven aan de Hanze. ‘Het reizen is niet echt een probleem. Ik neem de trein of pak de auto. De afstanden hier zijn veel kleiner dan in Duitsland en het reizen is ook veel makkelijker’, zegt Warnders. Een andere reden om in Nederland te blijven was de korte afstand tot zijn thuisstad. ‘Als ik terug zou gaan naar Duitsland en daar in München ging werken, zou dat verder weg van mijn thuisstad zijn dan Groningen. Aan de ene kant voelt het alsof ik in het buitenland woon en werk, maar aan de andere kant ook weer niet.’

Miranda Evering-van der Zeyden, afkomstig uit Zuid-Afrika

Miranda Evering-van der Zeyden

Evering-van der Zeyden ging in 2005 als promovendus aan de slag bij de RUG. Zes jaar later behaalde ze haar doctoraal in neurofarmacologie. ‘Ik kwam naar Nederland omdat ik hier mijn doctoraalonderzoek in een eerstewereldland kon doen, in een gebied dat ik erg interessant vond. En dan kreeg ik er ook nog eens voor betaald’, zegt ze.

Familie en het ‘minder stressvolle’ bestaan hier was genoeg om haar te doen besluiten in Nederland te blijven. ‘Ik ontmoette mijn man tijdens mijn promotieonderzoek. En het leven is hier veel makkelijker en veiliger dan in Zuid-Afrika’, zegt Evering-van der Zeyden. ‘Ik vind het heel fijn dat ik hier gewoon kan fietsen en doen wat ik wil op elk moment van de dag, zonder dat ik me onveilig hoef te voelen. Ik weet uit ervaring dat het leven in Zuid-Afrika niet veilig is – ik ben overvallen in mijn auto en mijn tante is vermoord voor haar laptop’, zegt ze.

Terug naar Zuid-Afrika gaan zou ook moeilijk zijn voor Evering-van der Zeyden en haar gezin. Door de Employment Equity Act is het lastig voor niet-zwarte mensen om er werk te vinden. ‘Vanwege de politieke voorkeur voor zwarte vrouwen is het heel moeilijk om aan een goede baan te komen, waarmee je ook een beetje carrière kunt maken. En mijn blanke man zou al helemaal geen baan in Zuid-Afrika kunnen vinden’, zegt ze. ‘Ik zou heel graag in Scandinavië willen wonen. Maar omdat daar de zon nog minder schijnt dan in Nederland, heb ik de sprong nog niet gewaagd.’

Engels