Elke dag vraagt de redactie van de UK zich af: waar schrijven we over, waarom schrijven we erover en hoe? Daarom een wekelijks kijkje achter de schermen.
Afgelopen weekend kregen we een opmerkelijk verzoek. Dat luidde als volgt (de namen zijn weggelaten):
Beste UK,
Wegens de vernieuwing van het imago van zanger en liedjesschrijver X ben ik Youtube aan het vrijmaken van oud materiaal. Graag vraag ik u de video(s) van X van uw kanaal te verwijderen.
Bij voorbaat dank,
Manager van X
Het gaat over een verhaal plus filmpje dat de UK alweer enige tijd geleden maakte over een student-muzikant. Die was daar toen heel blij mee. Maar ja, nu krijgt hij een nieuw imago. En krijgen wij de vraag of we alles over zijn ‘oude ik’ uit ons archief willen halen.
We hebben het in overweging genomen, maar na lang beraad besloten het verzoek naast ons neer te leggen.
Zoals we dat eerder ook deden met dezelfde verzoeken van de manager van David Bowie. Die vroeg de UK door de jaren heen zo’n vijftien keer om het verleden van Bowie te wissen vanwege diens nieuwe imago. Daar was natuurlijk geen beginnen aan. (Dit is overigens niet echt gebeurd).
Raar op de foto
Het verzoek was dus nogal vreemd, maar soortgelijke vragen krijgen we wel vaker. Zo wilde een studente enkele maanden geleden dat een foto van haar op de UK-site werd weggehaald ‘omdat ik er zo raar op sta’. Wij willen ook graag mooi op de foto (iedereen is een beetje ijdel), maar toch hebben we haar verzoek niet gehonoreerd.
En onlangs kregen we de vraag om een verhaal over een arbeidsgeschil op de RUG, dat indertijd in de openbaarheid kwam, uit ons archief te verwijderen. Want de zaak bleef de persoon in kwestie achtervolgen en zou de kans op een nieuwe baan of opdracht verkleinen, luidde de argumentatie.
Dat is natuurlijk heel vervelend en je gunt iemand een nieuwe kans. Maar het verwijderen van een verhaal (of een foto, of een imago) neigt naar manipulatie van het verleden, alsof iets niet is gebeurd en niet is geweest. Ik hoef hier niet uit te leggen hoe deze of gene de wereldgeschiedenis dan een heel andere draai kan geven (en ik hoef hier evenmin uit te leggen dat dat vaak genoeg is geprobeerd).
Zwaarwegend
De boodschap luidt dus: er moeten heel zwaarwegende argumenten zijn, willen we een verzoek tot verwijdering honoreren. Er is geen duidelijke richtlijn, hier is altijd sprake van casuïstiek. We zullen elk geval op zich beoordelen.
En voor de volledigheid, mocht u onverhoopt geheel tegen uw zin in onze digitale kolommen belanden, verwijs ik graag door naar het Europese right to be forgotten.
Rob Siebelink, hoofdredacteur UK