Om werk en kosten te besparen, ontwikkelt het UMCG een eenvoudiger financieel model. De faculteitsraad van medische wetenschappen is kritisch omdat de financiering voor onderwijs en onderzoek nog niet volledig is afgedekt, maar stemt toch in.
De huidige manier waarop het UMCG zijn opbrengsten verdeelt, is tientallen jaren oud en sluit niet meer aan op de huidige taken. Ook is niet voldoende inzichtelijk waar het budget precies terecht komt.
Het nieuwe model bestaat uit een vaste basisvergoeding per organisatieonderdeel – 90 procent van de financiering – en een prestatievergoeding van grofweg 10 procent afhankelijk van de onderzoeks- en onderwijsprestaties. Daarmee vervalt de oude, bewerkelijke situatie waarbij afdelingen ook intern bedragen aan elkaar doorbelasten. En dat scheelt weer geld.
De basisfinanciering is gebaseerd op de hoeveelheid personeel die bij een bepaald organisatieonderdeel werkt. Daarbij wordt gekeken naar het aantal promovendi per staflid. Heeft een hoogleraar geen promovendi, dan wordt deze uitgesloten voor een basisfinanciering op het gebied van onderzoek.
Postdocs en technici benadeeld
De O&O-raad, die de Faculteit Medische Wetenschappen binnen het UMCG vertegenwoordigt, is in een schriftelijke reactie kritisch op de plannen, omdat bepaalde stafleden zonder eigen bron van financiering komen te zitten. ‘Als je dit gebruikt als verdeelsleutel, dan benadeel je bijvoorbeeld postdocs en technici’, licht raadslid en hoogleraar experimentele oncologie Frank Kruyt toe. ‘Je geeft een prikkel voor wat er gebeurt met de postdocpopulatie.’
Wiro Niessen, decaan van medische wetenschappen, nuanceert dit. ‘De financiering is natuurlijk wel voor de hele groep, en niet voor de promovendi alleen.’ Hij benadrukt ook dat het model nog open staat voor veranderingen. ‘We kunnen ook de hoeveelheid externe financiering, het aantal citaties en promoties per groep opnemen als parameters.’
Belastingsuren
De raad pleit er verder voor om de vergoedingen voor onderwijstaken gelijk te trekken. Die worden berekend aan de hand van zogenaamde docent-belastingsuren (dbu’s), maar deze hebben niet UMCG-breed dezelfde waarde. Zo levert een 1-uurscollege bij geneeskunde 1,5 dbu op, terwijl eenzelfde college bij bewegingswetenschappen 4 dbu is.
‘We weten nu niet wat het maximaal aantal te registreren dbu’s per activiteit is, en wie dat gaat controleren’, zegt vicevoorzitter Lizayra Dassen (studentenfractie ProMed). Dat brengt het gevaar met zich mee dat de onderwijskosten oplopen, stelt ze.
Schaduwdraaien
Ondanks de bezwaren adviseert de raad toch positief over het voorstel. Ze noemt het ‘belangrijk om voor onderwijs en onderzoek goede en rechtvaardige criteria te hanteren die recht doen aan de inzet. (…) Een transparant financieel model zal deze ondersteunen.’
Het nieuwe model gaat niet direct in, maar zal tot het einde van het jaar schaduwdraaien naast het huidige. Zo kan bekeken worden hoe de nieuwe financieringsstructuur gaat uitpakken voor de organisatie. De faculteitsraad vindt die periode erg kort, omdat ze verwacht dat het model meerdere keren bijgesteld zal moeten worden om op de juiste inkomsten per organisatieonderdeel uit te komen.