Hoogleraar informatica Nicolai Petkov won met Kwaliteit Voorop een zetel in de universiteitsraad. Waarom is hij deze nieuwe partij begonnen en wat hoopt hij de komende twee jaar te bereiken?
Allereerst gefeliciteerd met uw verkiezing. Had u verwacht dat u met uw nieuwe partij een zetel zou krijgen?
‘Natuurlijk ben ik blij dat ik opnieuw ben gekozen, maar het was geen verrassing voor mij. Ik ben het oudste raadslid en ben ook al sinds 2011 lid. Toen was er maar één partij voor werknemers, de Personeelsfractie. Daar ben ik één termijn van twee jaar bij gebleven.
Wat ik toen merkte is dat er een gebrek aan inspraak en inbreng was van het wetenschappelijk personeel. Daarom besloot ik in 2013 de Wetenschapsfractie op te richten, ook omdat een eenpartijmodel zijn gebreken heeft doordat er weinig concurrentie is. Mijn doel was om de participatie van het wetenschappelijk personeel te vergroten en te streven naar meer democratie, door medewerkers een andere optie te geven om uit te kiezen.’
Dit jaar besloot u de Wetenschapsfactie te verlaten en een derde partij op te richten. Heeft u het gevoel dat de doelen die u had voor de Wetenschapsfactie zijn bereikt?
‘Ja, dat denk ik wel. Ik heb de Wetenschapsfractie opgericht met een specifiek doel voor ogen en dat doel is bereikt. Nu waren er twee partijen, wat het democratischer maakte. En bij de volgende verkiezingen in 2015 zorgde de Personeelsfactie er ook voor dat minstens de helft van hun zetels gevuld werd met wetenschappers. Ik heb dus ook het doel bereikt om meer vertegenwoordiging van wetenschappers in de raad te hebben.’
Wat zijn uw doelen voor deze nieuwe partij?
‘Nou, het zit hem eigenlijk al in de naam van de partij: kwaliteit voorop. Natuurlijk streeft iedereen naar kwaliteit, maar de realiteit is zo dat een aantal zaken echt verbeterd moeten worden. We hebben bijvoorbeeld de afgelopen tien jaar een spectaculaire groei van het aantal studenten gezien, maar de verhouding personeel-studenten blijft dalen. Dat betekent dat we steeds minder tijd hebben voor studenten, wat ten koste gaat van de kwaliteit van het onderwijs dat we kunnen bieden.
Een ander punt is dat ik denk dat wij als academici lijden onder het grote aantal papers dat we moeten publiceren. We moeten ons meer richten op kwaliteit in plaats van kwantiteit. Ik zou zeggen: vraag een aspirant tenure-trackdocent niet om drie papers per jaar te schrijven. Vraag hen in plaats daarvan om hun belangrijkste twee of drie papers over een langere periode te presenteren. Mensen lijden onder de druk om te veel papers te moeten publiceren, en als je onder druk staat, heb je geen tijd om aan nieuwe dingen te beginnen, je blijft gewoon doen wat je in het verleden hebt gedaan.’
Dit zijn dingen waar academici al jaren over praten, ook op nationaal niveau. Wat hoopt u binnen de universiteitsraad te bereiken met betrekking tot deze onderwerpen?
‘Tja, ik kan alleen het probleem aanwijzen, de oplossingen kan ik niet zelf bedenken. Wij als universiteitsraad hebben geen uitvoerende macht, maar het bestuur van de universiteit kan dit soort problemen samen met de decanen van de faculteiten en andere mensen binnen de universiteit aanpakken, omdat het een heel systeem is dat samenwerkt.
Ik denk dat het probleem door veel mensen goed wordt begrepen, niet alleen door mij. Wat ik wil doen is het probleem onder de aandacht brengen, en dat zal ik in de raad blijven doen. Het is niet aan één persoon om over oplossingen te beslissen, maar we kunnen wel helpen de echte problemen te identificeren en wat eraan te doen.’
U bent bijna aan het einde van uw universitaire carrière. Wat gebeurt er met uw zetel als u na dit academisch jaar met pensioen gaat?
‘Allereerst hoop ik na dit jaar een parttime functie te hebben. Ik heb er vertrouwen in dat dit gaat lukken, wat betekent dat ik in de raad kan blijven. Maar als ik om de een of andere reden de functie niet krijg, dan denk ik dat de zetel leeg blijft.
‘Ik zie dat niet als een groot probleem. Het zou alleen een probleem zijn als er een impasse zou ontstaan tussen het personeel en de studenten, omdat de studenten dan een stem meer hebben dan het personeel. Maar mijn bedoelingen zijn oprecht; ik heb deze partij niet opgericht om het een lege zetel te laten worden.’