Het is dinsdagochtend, negen uur. Menig student draait zich nog een keer om, maar Just Dronkers is al begonnen aan een drukke dag. Door zijn plotselinge uitverkiezing voor het Nederlands team loopt zijn afstudeeronderzoek, en dus ook zijn afstuderen, vertraging op. ‘Gelukkig is de afdeling celbiologie heel flexibel. Dat ik het zomaar mag uitstellen, is heel tof van ze. Maar er komt wel wat administratie bij kijken.’

Oefenstage

De 22-jarige volleyballer jaagt zijn dromen na. Afgelopen weekend maakte hij onderdeel uit van de 14-koppige Nederlandse selectie die afreisde naar Finland voor een oefenstage. Driemaal werd met de Finnen de strijd aangegaan, driemaal werd er gewonnen. Dronkers, spelend als libero, maakte twee keer zijn opwachting. Nu lonkt uitverkiezing voor de definitieve selectie voor de prestigieuze World League.

‘Het buitenland is wel mijn ambitie’
In 2012 maakte Dronkers de overstap van SSS uit Barneveld naar Lycurgus. Zijn studie biomedische wetenschappen, begonnen in Utrecht, kon hij aan de RUG gewoon vervolgen. ‘Bij Lycurgus kon ik meedoen om de prijzen. Ik heb gekozen om hier mijn studie af te ronden, voor ik zou vertrekken. Het buitenland is wel mijn ambitie. Na het afronden van mijn bachelor had ik eventueel kunnen gaan, maar ik vond mezelf nog niet goed genoeg.’

Het bleek een goede keus: dit seizoen won Dronkers met Lycurgus de treble. ‘In oktober pakten we de Supercup, dat gaf de club al een enorme boost. De beker was redelijk lastig, daarin moesten we van ver komen om hem uiteindelijk te winnen. En de kers op de taart was natuurlijk het landskampioenschap. In een vol MartiniPlaza, met zo’n 3000 tot 4000 man publiek, pakten we tegen Orion de titel.’

In de kijker

Tussendoor reisde Dronkers in Europees verband ook nog af naar Rusland. ‘Daar verloren we twee keer ruim, we hadden niet zoveel in te brengen. Mij persoonlijk heeft het wel geholpen om gemakkelijker aan te sluiten bij het Nederlands team. Je bent dan al gewend aan het hoge niveau, je weet wat je kan verwachten in interlands.’

Van november tot februari trainde hij elke maandag onder leiding van bondscoach Gido Vermeulen met de beste achttien spelers uit de Eredivisie. ‘Daar heb ik me, samen met nog een aantal jongens, in de kijker gespeeld. Op 2 mei mocht ik met het echte Nederlands team mee. Daar kreeg ik te horen dat ik vierde libero was, terwijl er maar drie nodig waren. Toch belandde ik op de longlist van 28 man. De selectie werd telkens uitgedund en tot mijn verrassing zit ik er nu nog steeds bij.’

Komend weekend wacht opnieuw een oefenstage. Ditmaal worden drie wedstrijden afgewerkt tegen Duitsland. Vervolgens hoort Dronkers of hij bij de definitieve selectie zit. ‘Misschien wel op mijn 23e verjaardag, op 7 juni.’ Binnen het team voelt hij zich op zijn plek: ‘Het helpt dat ik vroeger in de jeugd en Jong Oranje heb gespeeld. Ik weet wat bij het spelen van internationale wedstrijden komt kijken. Maar je hebt wel een andere, volwassen groep. Het helpt als je goed speelt, dan word je snel geaccepteerd. Binnen ons team is het allemaal vanzelfsprekend, niemand wordt buitengesloten.’

Buitenland

‘Ik heb na de wedstrijden in Finland alweer dingen die ik tegen Duitsland anders wil gaan doen. Deze zomer hoop ik mee te mogen met het team. Daarna volgt meteen de EK-kwalificatie, waardoor ik pas in oktober weer mijn master zou kunnen afronden. Vervolgens wil ik me vol richten op volleybal en na mijn carrière misschien nog een PhD doen.’

In ieder geval wordt dit Dronkers’ laatste jaar Groningen: ‘Ik wil het Champions League-avontuur meemaken, hopelijk opnieuw voor een vol Martiniplaza. Als je het een beetje treft met de teams, kun je je bij buitenlandse clubs in de kijker spelen. Dat is mijn ambitie. Maar eerst wil ik, en dat is zeker niet gemakkelijk, opnieuw een topseizoen draaien met Lycurgus. Ik wil Groningen verlaten met drie prijzen én mijn masterdiploma op zak.’