Een klassiek dilemma in de democratie confronteert de Groningse studentenpolitiek: in hoeverre kan de wil van de meerderheid gelden, als die tornt aan de fundamentele waarden van de samenleving? In de politieke verantwoordingen ‘Tijd dat Hanze eigen UB krijgt’ en ‘RUG-studenten moeten voorrang krijgen’ reduceren de vooraanstaande lieden van de SOG en Calimero uitsluiting van hbo’ers tot een zuiver technocratische maatregel, terwijl ze fundamentele waarden als respect en tolerantie buiten beschouwing laten. Dat wekt onterecht de suggestie dat het hier om een eenvoudig maatschappelijk probleem gaat en dat is wel degelijk populistisch.

Wat is de maatschappelijke rol van een politieke partij? Primair moet het de wensen van haar electoraat pogen te materialiseren, maar in de wetenschap dat het dit in een regerende rol zal doen, moet zij het algemene goed daarbij in ogenschouw nemen.

Voorbeelden waarbij dat eerste lukt, maar het tweede faalt, zijn er genoeg. Premier Erdogan vervult de wensen van zijn achterban uitstekend door een moskee te bouwen op het Taksimplein, maar draagt dit bij aan een beter Turkije? Fred Teeven vervult de wens van zijn ‘liberale’ achterban met verve door illegaliteit strafbaar te stellen, maar leidt dit tot een beter Nederland of zelfs een betere wereld? SOG en Calimero komen de wensen van hun electoraat tegemoet door hbo’ers te weren uit de UB, maar resulteert dit in een betere RUG?

Maatregel leidt tot segregatie

De maatregelen van SOG en Calimero resulteren niet in een betere RUG, omdat ze leiden tot segregatie. Hbo’ers kunnen niet meer op dezelfde plek studeren als hun RUG-kompanen. Bovendien worden de maatregelen voorgesteld in een klimaat van intolerantie.

Vaak genoeg ben ik geconfronteerd met RUG-studenten die hbo-studenten tot een andere menswaardige orde rekenen dan zichzelf. Hbo’ers op basis van het argument ‘studiekwaliteit’ de toegang ontzeggen, terwijl je zelf een studieplek claimt en hem vervolgens twee uur voor het nuttigen van een kop koffie ongebruikt achterlaat, wordt ook als normaal gezien.

Dat de SOG Hanze-studenten in de kou wil laten staan om bij te dragen aan politiek momentum voor een eigen UB, omdat dit een ‘goede prikkel’ voor de Hanze zou vormen om een eigen bibliotheek in het centrum te initiëren, getuigt ook van een weinig inclusief maatschappelijk streven.

Wanneer gevoelens van intolerantie parten spelen, moet je als politieke partij je verantwoordelijkheid durven te dragen en het beklag van je kiezers weg durven wuiven. Bovendien moet je fundamentele waarden als respect en tolerantie kunnen prediken, daar waar nodig.

Het lef, dat vereist is om de Groningse student op die intolerantie te wijzen, daar daag ik de SOG en Calimero toe uit. Neem jullie voorstellen terug, leid je electoraat en draag bij aan een betere maatschappij.

* Kort vóór het publiceren van dit artikel werd ik gebeld door de SOG. Het concept, dat ik deelde in ‘vertrouwde’ kring, had hen snel bereikt. De kandidaatvoorzitter wilde niet in één stuk met Erdogan genoemd worden. Au, politieke verantwoordelijkheid doet zeer. Met de eis ben ik evenwel akkoord gegaan.

Personen levenslang aan uitspraken, politieke contexten of aantijgingen vastnagelen, hoe gegrond ze ook zijn, is niet mijn intentie en komt de discussie ook niet ten goede. Ik vertrouw erop dat we deze dialoog met fatsoen, zonder ad hominem, voort kunnen zetten.

Thomas Wassenberg studeert Internationale Betrekkingen en Internationale Organisatie (IBIO) en filosofie.