Shocktherapie
Dit jaar leek even de boeken in te gaan als de Grote Droogstand van 2015, maar sinds kort lacht het seksleven me weer toe. De credits gaan uiteraard naar Tinder, hoewel we onze kinderen later kunnen vertellen dat we elkaar gewoon in de sportschool hebben ontmoet. Alleen was de ontmoeting eenzijdig, want door z’n beast mode registreerde hij me niet. En dat is maar goed ook, want hard gaan in de sportschool combineert niet heel lekker met de blauwroze ondertoon in mijn huid en mijn onvermogen fatsoenlijk te zweten.
Ik was al vergeten dat hij bestond, toen ik hem weer zag op Tinder. Een paar dagen later zaten we op mijn bank, thee te drinken. Thee. Uit een theemok. Zonder alcohol.
Meneer drinkt namelijk niet. En dat betekent geen wijntjes, geen speciaalbiertjes, geen White Russians en vooral geen aangeschoten seks. En dat is extreem heftig, gezien zijn fysiek. Zijn lijf is een wonderland, met buikspieren waar je in kan verdwalen en armen als kanonnen. Dáár na een half jaar droogstaan op moeten zitten, is een onderneming waar ik heel graag een fles wijn of twee bij had gezien.
Het zal me vast ook zo zwaar vallen vanwege het grote contrast met de vorige vlam. Die kon me op maandagochtend wakker bellen voor een rosétje in bed – en deed dat dan ook geregeld.
Deze beginfase ervaar ik vooralsnog als pure shocktherapie. Toen hij voor het eerst bleef slapen, draaide ik plafonddienst op de adrenaline. Wederom had een wijntje daar goed tussen gepast. In plaats daarvan ging ik voor ‘Goede Nachtrust’.
Nu is het dus zaak dat ik me ga verdiepen in de smaak en werking van allerhande kruidenthee. Want Pickwicks ‘Ontspanning’ is danig slap spul.