Wat is er gebeurd?

‘Deze winter schaatste ik elke week. Dit ging goed tot de laatste training van het seizoen. Ik twijfelde of ik wel zou gaan. Ik dacht: zul je net zien dat er die laatste training iets gebeurt. Maar er gebeurde niets. Na afloop van de training kwam er een meisje op mij af schaatsen dat niet kon remmen. Ze reed me omver en ik viel hard op het ijs. Ik keek naar mijn pols en die zag er niet goed uit. In het ziekenhuis bleek het inderdaad gebroken.’

Toen je je pols brak was het langebaanseizoen net afgelopen. Kort daarna zou het kortebaanseizoen beginnen. Was je fit om aan de start te liggen?

‘Ja. De Varsity zou de eerste belangrijke wedstrijd worden. Vervolgens was het plan om op 21 april het NK in de skiff te starten en mij op die manier te selecteren voor de dubbelvier bij de Nederlandse roeibond. Ik hoopte naar het EK in Sevilla te gaan en vervolgens in augustus aan de start te liggen van het WK in Zuid-Korea. Dat moet ik nu allemaal missen. In het begin heb ik dan ook hard zitten vloeken.’

Ben je tijdens belangrijke wedstrijden wel op de Bosbaan te vinden?

‘Ja, natuurlijk! Daar wil ik gewoon bij zijn. Twee weken voor het NK was ik voor het eerst weer op de Bosbaan. Het was frustrerend, maar ondertussen heb ik mij erbij neergelegd. Bovendien had ik mijn kleine neefje meegenomen voor wat afleiding.’

Hoe hou je jezelf nu in conditie?

‘De eerste weken was mijn pols dik en pijnlijk. Als ik probeerde te fietsen, zwol mijn pols erg op. Ik voelde me ontzettend lamlendig, omdat ik ineens niets meer kon. Op dit moment train ik weer op de fiets. Ik moet alleen een goede manier vinden om niet op mijn pols te leunen en hem zo min mogelijk te belasten.’

Wanneer denk je weer te kunnen roeien?

‘Ik hoop in augustus in de boot te stappen, zodat ik dit najaar mee kan doen met de wedstrijden. In november zijn er weer selectiemomenten van de Nederlandse roeibond. Daar wil ik bij zijn!’