Student-columnist Robin Hevinga wil geen soldaat worden, maar wel kusjessoldaat in het leger van K3.
Er heerste vorige week paniek in studentenland. En nee, het ging niet om de tentamenweken of bezuinigingen. Het probleem was van een heel andere orde: de kaartjes voor de K3-reünie waren uitverkocht. 300.000 stuks binnen zes uur!
In alle kringen waarin ik mij verkeer, ging het erover. Mensen hadden uren in de digitale wachtrij gestaan – de meesten faalden, enkelen hadden geluk. Degenen met een kaartje werden aanbeden als uitverkorenen met een toegangsticket tot de hemel.
De rest had dus pech. Wat restte waren herinneringen waarvan we niet meer wisten dat we die hadden. Discussies over onze favoriete nummers, de beste K3-leden en televisiemomenten duurden tot diep in de nacht.
En het fijnste: het ging even niet over enge presidenten, opgepakte burgemeesters of stemming makende NAVO-leiders.
Karen, Kristel en Kathleen hebben hun wederopstanding perfect getimed.
De rest van de samenleving begrijpt er weinig van. Misschien omdat ze niks met K3 hebben, misschien omdat ze vergeten zijn hoe ze het leven moeten vieren. Soms is het ook makkelijker om bang te zijn dan om vreugde te voelen; het is ze vergeven.
Karen, Kristel en Kathleen hebben hun wederopstanding perfect getimed
Het contrast is groot. Op de televisie en in kranten gaat het voortdurend over het herinvoeren van de actieve dienstplicht. Verweerde stoere mannen komen dan uitleg geven dat het op dit moment niet noodzakelijk is, maar in de toekomst niet uitgesloten kan worden. Waarom het er de hele tijd over hebben als we het toch niet gaan doen?
Ikzelf en de jongeren om mij heen hebben nog iets te veel levenslust om ons op te geven voor het leger. Niet dat we er totaal niet mee bezig zijn. Tijdens het K3-concert zullen we meezingen:
‘Wij zijn soldaten, kusjessoldaten
Wij vuren zoentjes af, want dat is wat we doen
Een dipje of een traan en ons leger komt eraan
Een zoentje en je kan de hele wereld aan’
De enige persoon in heel Nederland en België die niet blij is met deze reünie, is Josje. Als eerste niet-originele lid van K3 meent zij recht te hebben op het meezingen van een liedje. Voor alle betrokkenen is het echter essentieel dat dit niet gebeurt.
Josje herinnert ons namelijk aan iets waar we allemaal heel bang voor zijn.
Josje was het begin van het einde.
ROBIN HEVINGA