Het was september 2006 toen Thomas voor het eerst in een roeiboot stapte bij studentenroeivereniging Aegir. Geen slappe hap, maar meteen loeifanatiek wedstrijdroeien. In de KEI-week was hem verteld dat hij wel potentie had, vanwege zijn postuur. ‘Ik wist vanaf het begin dat er kansen lagen. Ik basketbalde op dat moment fanatiek, maar dat heb ik toen opzij gezet, zodat ik me volledig op het roeien kon storten’, zegt Thomas.

Bij Gerbren ging het allemaal nog iets sneller. Nog maar drie jaar geleden maakte hij zijn eerste halen op het Hoornsediep. ‘Ik ben lid geworden van Gyas met het idee om te gaan wedstrijdroeien. Toen ik na een half jaar merkte dat het goed ging, besloot ik er vol voor te gaan’, zegt Gerbren.

Totale chaos

Dat Gerbren 2,5 jaar later in het Hollandse team zou roeien, had hij niet verwacht. ‘Met mijn coach van Gyas had ik een plan opgesteld met als doel uitzending naar een internationale wedstrijd, bijvoorbeeld het Studenten WK.’ Maar in mei 2013 werd hij, tegelijk  met Thomas, geselecteerd voor de Holland 8. ‘Dat was totaal onverwacht’, zegt de Gyaan.

Na deze selectie volgde totale chaos. Gerbren: ‘Er werd van mij verwacht dat ik in Amsterdam kwam trainen. Maar ik had daar geen onderdak en bovendien studeerde ik biologie in Groningen. Inmiddels heb ik een kamer gevonden in Amsterdam en ook mijn studie verplaatst naar de hoofdstad.’

De ploeg is vorige week terug gekomen van het WK in Zuid-Korea, waar ze in de finale een vijfde plek haalden. Nu hebben ze even vrij, om in oktober de trainingen weer op te pakken. De mannen trainen dan twaalf keer per week. In januari zal de ploeg naar Sydney vertrekken. ‘Daar gaan we trainen, om vervolgens de eerste wereldbekerwedstrijd te starten’, zegt Thomas.

De heren kunnen zomaar weer uit de Holland 8 worden gezet. ‘Zekerheid heb je nooit’, zegt Thomas. ‘Maar ik denk dat Gerbren en ik niet hoeven te vrezen voor onze plek. Dan moet het wel raar lopen.’ Gerbren: ‘Er wordt uiteraard steeds gekeken naar de snelste combinatie, maar de coach heeft mij ook met een reden in de boot gezet, dus ik ben er niet zo bang voor.’

De droom

De ultieme missie van beide mannen is de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016. ‘Ik ben naar Amsterdam verhuisd voor het roeien. Ik heb mijn studie stopgezet. Nu wil ik ook wat’, zegt Thomas. Ook Gerbren gaat vol voor een medaille in Brazilië.

Thomas: ‘Als je naar de Spelen gaat, dan wil je een medaille, zo simpel is het. Je doet jezelf tekort als je daar niet naar streeft. Mensen feliciteerden mij na afloop van het WK. We waren vijfde geworden. Maar daarvoor doe ik het niet´, zegt de roeier van Aegir stellig.

Of de mannen wel eens helemaal klaar zijn met roeien? Gerbren: ‘Ik ga nooit met tegenzin naar de training. Ik denk als je dat punt bereikt, dat er geen weg meer terug is. Als ik met tegenzin moet gaan roeien, dan zal ik de knoop snel doorhakken en er een punt achter zetten.’

Thomas mist het meteen als hij niet sport. ‘Ik zit dan minder lekker in mijn vel. Bovendien kan ik mijn energie niet kwijt, roeien is mijn uitlaatklep. Ik train nooit met tegenzin, als dat zo is, dan zit er iets niet goed.’

Maakt het nog uit van welke vereniging je komt als je in de Holland 8 zit? De strijd tussen Gyas en Aegir zorgt weleens voor frictie, bekent Gerbren, maar alleen aan de oppervlakte. ‘We moeten gewoon samen knetterhard roeien!’