Onderzoek: Wolvenplas schrikt edelherten niet af
Door Giulia Fabrizi
By Giulia Fabrizi
Dat concludeert RUG-promovenda Annelies van Ginkel in het onderzoek dat woensdag in het wetenschappelijke tijdschrift PLOS ONE werd gepubliceerd.
Van Ginkel deed zowel onderzoek in Nederland, waar herten niet meer aan wolven gewend zijn, als in Polen, waar herten het bos met wolven delen. ‘Opvallend genoeg reageren noch de herten in Nederland, noch die in Polen op de urine’, zegt Van Ginkel.
Wolvenhapje
En is het Nederlandse hert, dat niet aan wolven gewend is, daardoor een simpel verkrijgbaar wolvenhapje? ‘Nee, het is niet zo makkelijk als zeggen dat ze nu een makkelijkere prooi zijn’, stelt Van Ginkel.
‘Edelherten zijn sowieso al waakzame dieren’, vervolgt ze. ‘Misschien is dat instinct al genoeg om de omgeving goed in de gaten te houden. Dan kan het zijn dat de urine alleen niet sterk genoeg is om ze nog waakzamer te maken.’
Bovendien, stelt Van Ginkel, leren edelherten snel en is slechts tussen de tien en de vijftig procent van alle wolvenaanvallen succesvol. ‘Als herten een keer aangevallen worden, maar weten te ontsnappen, dan slaan ze dat op. Daar gaat hun alertheid wel van omhoog.’
Diversiteit
Hoewel zorgen om de kwetsbaarheid van de herten volgens Van Ginkel onnodig zijn, blijkt het hert wel schadelijk voor de biodiversiteit van een natuurgebied. Sterker nog: als herten in wolfrijke gebieden leven, komt dat de biodiversiteit ten goede.
In haar grotere onderzoek, waarvan het woensdag gepubliceerde artikel een onderdeel is, kijkt ze naar de invloed van wolven op het gedrag van herten in hun leefgebieden en vooral wat het doet met het groen in die omgeving.
‘In gebieden waar de twee samenleven, zie je dat herten een onderscheid maken tussen gevaarlijke en veilige plekken. Op de gevaarlijke plekken blijkt dat ze minder vraatschade aanrichten en verschillende bomen waar ze normaal graag de jonge scheuten van eten, zoals de esdoorn en linde, een betere kans hebben om groot te groeien.’